Niektórzy próbują stosować go profilaktycznie, a nie z powodu wyraźnych wskazań zdrowotnych. Wprawdzie płyn Lugola wykazuje działanie antyseptyczne, a znajdujący się w nim jod wpływa korzystnie na pracę tarczycy, ale zażywanie go na „własną rękę” może mieć bardzo negatywne, a wręcz tragiczne w skutkach konsekwencje.
Srebro koloidalne, czyli nanosrebro, wykorzystywane jest przede wszystkim w okulistyce i dermatologii. Już w czasach starożytnych srebro było uznawane za doskonały środek do zwalczania różnych chorób. Obecnie nanosrebro uznawane jest za związek, który ma działanie antywirusowe, przeciwgrzybicze i koloidalne – co to jest?Srebro koloidalne (łac. Argentum colloidale) to surowiec farmaceutyczny, który powstaje z połączenia srebra z białkiem lub żelatyną. Należy zaznaczyć, że w aptekach sprzedawane jest srebro koloidalne w postaci suplementu diety, które składa się w dużej mierze z wody z kolargolem. Nanosrebro to niejednorodna mieszanina, ponieważ obecne są w nim cząsteczki (o wielkości do 100 nm), które można zaobserwować pod mikroskopem. W starożytnej Grecji i Rzymie znane były właściwości lecznicze srebra, ponieważ wykorzystywano je do pokrywania wnętrza naczyń w celach bakteriobójczych. W XIV wieku, w okresie epidemii dżumy, matki podawały dzieciom srebrne łyżeczki, które maluchy miały ssać, aby zapobiec zakażeniu. W trakcie I wojny światowej srebro wykorzystywano przede wszystkim w celu zwalczania infekcji. Obecna wiedza chemiczna i medyczna pozwala jednak na stwierdzenie, jakie rzeczywiście właściwości ma srebro koloidalne i jakie mogą być pozytywne oraz negatywne skutki jego stosowania. Jakie są właściwości srebra koloidalnego?Nanosrebro ma przede wszystkim właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze, a także antywirusowe. Obecnie srebro koloidalne stosowane jest zewnętrznie, tj. na skórę oraz błony śluzowe. Najczęściej związek ten wykorzystywany jest w okulistyce, do leczenia bakteryjnego zapalenia spojówek. Nanosrebro wykorzystywane jest także w dermatologii, w przypadku trudno gojących się ran oraz oparzeń. Czasami dermatolodzy wykorzystują ten preparat do leczenia trądziku, łuszczycy, a także egzemy. Niektórzy stosują także srebro koloidalne do inhalacji, zwłaszcza w przypadku ostrego kaszlu. Jak stosować srebro koloidalne?Nanosrebro można stosować do leczenia następujących problemów:skaleczenia, otarcia,poparzenia,toksyczna nekrolioza naskórka,Zespół Stevensa Johnsona,opryszczka,łuszczyca,egzema,atopowe zapalenie skóry,trądzik różowaty,łojotok. Srebro koloidalne stosowane jest także w medycynie estetycznej, na przykład przed makijażem permanentnym lub mezoterapią igłową, a także po zabiegu dermabrazji i depilacji. Srebro koloidalne należy stosować wyłącznie na powierzchnię skóry i zgodnie z zaleceniami można przyjmować srebro koloidalne doustnie?Niektórzy stosują srebro koloidalne do picia, jednak nie jest to bezpieczne. Dotychczas żadne rzetelne badania naukowe nie wykazały pozytywnego wpływu picia srebra na zdrowie. Pojawiły się za to badania, które udowodniły negatywne skutki związane z przyjmowanie srebra koloidalnego doustnie. Warto jednak zaznaczyć, że w aptekach można kupić nanosrebro w formie suplementu diety, który ma wykazywać działanie wspomagające w trakcie bakteriobójczych, grzybiczych i wirusowych zapaleń jamy ustnej. Taki suplement diety sprzedawany jest w formie roztworu i służy do płukania jamy ustnej, ale nie do picia. Ceny srebra koloidalnego w aptekach wahają się od kilkunastu do kilkudziesięciu złotych. Suplementy diety są jednak bardzo silnie rozcieńczony roztworami, dlatego trudno wykazać ich korzystne właściwości. Warto pamiętać o tym, że nanosrebro może działać szkodliwie na organizm ludzki i działać neurotoksycznie, dlatego nie należy go spożywać. Zgodnie z podejściem Amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków srebro koloidalne nie jest bezpiecznym preparatem do przyjmowania w formie doustnej. Srebro koloidalne na twarzNanosrebro cieszy się dosyć dużym zainteresowaniem w kosmetologii oraz medycynie estetycznej, ponieważ ten preparat może pomagać w odbudowie tkanek miękkich i poprawiać odporność skóry na grzyby, bakterie i wirusy. Dodatkowo, srebro koloidalne regeneruje naskórek, nawilża go i działa w sposób tonizujący. Obecnie można znaleźć wiele kosmetyków z dodatkiem srebra koloidalnego, na przykład toniki ze srebrem koloidalnym, produkty do golenia dla mężczyzn, płyny do demakijażu, żele antybakteryjne i dezodoranty. Warto jednak pamiętać o tym, że w trakcie stosowania takich produktów na twarz należy zachować szczególną ostrożność i umiar, ponieważ skóra zaczyna we wzmożony sposób wydzielać zanieczyszczenia, co może czasowo doprowadzić do pogorszenia jej stanu. Do stosowania srebra koloidalnego na twarz w formie toniku polecane są takie preparaty, gdzie zawartość nanosrebra wynosi około 100 nm. Dzięki temu możliwe jest osiągnięcie korzystnych efektów w stosunkowo krótkim czasie. Negatywne działanie srebra koloidalnego? – skutki uboczneOpinie dotyczące srebra koloidalnego są bardzo zróżnicowane, ponieważ niektórzy uważają, że preparat ten jest niezdrowy i niebezpieczny, a inni, że przynosi wiele korzystnych efektów i może być lekiem na różne dolegliwości. W rzeczywistości nanosrebro może być stosowane tylko w umiarkowanych ilościach, ponieważ wykazuje także skutki uboczne. Coraz więcej badań wskazuje na to, że srebro koloidalne może być bardzo groźnym preparatem, ponieważ wiąże się z nadmiernym gromadzeniem jonów srebra w narządach wewnętrznych i błonach śluzowych. Skutkiem ubocznym jest srebrzyca, a jej objawy pojawiają się po około 6 -12 miesiącach od rozpoczęcia kuracji srebrem. Pierwszym, bardzo charakterystycznym symptomem jest niebieskie zabarwienie linii dziąseł, a także zmiany koloru skóry i paznokci. W przypadku przyjmowania kropli do oczu ze srebrem pojawić się może także niebieski kolor gałki ocznej. Warto zaznaczyć, że srebrzyca to schorzenie trwałe i właściwie nieuleczalne, ponieważ dotychczas nie znaleziono leku. Srebro koloidalne może także powodować inne negatywne konsekwencje, na przykład choroby nerek i wątroby, a także zaburzenia wzroku. Warto dodać, że srebro może powodować uczulenia, objawiające się wysypką i nadwrażliwością różnych okolic ciała. Preparaty dostępne w aptekach należy stosować zawsze zgodnie z zaleceniami producenta, a także skontaktować się z lekarzem, w razie jakichkolwiek wątpliwości. Srebro koloidalne w małych dawkach może mieć korzystne działanie, przede wszystkim na skórę zewnętrzną, jednak konieczne jest zachowanie umiaru. Bibliografia:1. Świdwińska-Gajewska, A. M., Czerczak, S. (2014). Nanosrebro–szkodliwe skutki działania biologicznego. Medycyna Pracy, 65(6), Świdwińska-Gajewska, A. M., Czerczak, S. (2015). Nanosrebro–dopuszczalne poziomy narażenia zawodowego. Medycyna Pracy, 66(3), Wzorek, Z., Konopka, M. (2007). Nanosrebro-nowy środek bakteriobójczy. Czasopismo Techniczne. Chemia, 104(1-Ch), także: Zapalenie spojówek – co warto wiedzieć, Atopowe zapalenie skóry Tytuł magistra farmacji otrzymał na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi. Posiada też licencjat z Wydziału Biologii Uniwersytetu Łódzkiego. Otrzymał liczne certyfikaty z zakresu zarządzania i technik sprzedaży oraz pozyskiwania i obsługi Klientów.
Prawidłowe umycie szyb może być niemożliwe. Ponadto, letni płyn powoduje zaleganie cząstek lodu w zbiorniczku, czego efektem może być uszkodzenie układu spryskiwaczy. Poważnym błędem jest też mieszanie obu płynów zimą. Letni płyn do spryskiwaczy obniża skuteczność zimowego, ponieważ nie jest odporny na zamarzanie.
Płyn Lugola – kto z pokolenia dzisiejszych 30-40-latków nie pił go w dzieciństwie? Płyn Lugola miał nas uchronić przed skutkami wybuchu nuklearnego w Czarnobylu. Czy uchronił? Dziś przeważają głosy, że podanie dzieciom na masową skalę płynu Lugola było błędem. Sam zaś specyfik, wymyślony blisko 200 lat temu przez francuskiego lekarza Lugola uchodzi obecnie za niebezpieczny dla zdrowia, jeśli jest używany w niewłaściwy sposób. Zobacz, czym jest płyn Lugola, czy nadaje się płyn Lugola do picia, jakie znajduje płyn Lugola zastsowanie, jak wygląda dawkowanie i receptura. Płyn Lugola Płyn Lugola podwanay był na skutki wybuchu w Czarnobylu. 26 kwietnia 1986 w elektrowni atomowej w Czarnobylu (wówczas ZSRR, dziś Ukraina) doszło do awarii i wybuchu reaktora. Do bezpośredniego skażenia doszło na ogromnym obszarze wokół elektrowni, a wiejące od wschodu wiatry zapędziły nad Europę chmurę radioaktywnego pyłu. Do Polski informacje o wybuchu w Czarnobylu dotarły ze sporym opóźnieniem i w mocno okrojonej formie. Gdy stało się jasne, do czego doszło za wschodnią granicą, zapanował nastrój paniki. Władze odpowiedziały na nią… płynem Lugola. Płyn Lugola – co to takiego Płyn Lugola jest wodnym roztworem czystego jodu w jodku potasu. Recepturę opracował w 1829 roku francuski lekarz Jean Lugol, zajmujący się między innymi chorobami tarczycy. W 1986 roku lekarze zalecili picie płynu Lugola przekonując, że zahamuje on wchłanianie przez tarczycę radioaktywnego izotopu jodu. Kuracji płynem Lugola poddano na masową skalę głównie dzieci. Niedługo potem potajemnie zaczęły krążyć pogłoski o ciężkich chorobach (w tym nowotworach) tarczycy u najmłodszych, które wówczas wiązano bezpośrednio ze skutkami wybuchu i promieniowania radioaktywnego. Dopiero w późniejszych latach naukowcy zaczęli się zastanawiać na rolą samego płynu Lugola. Pojawiły się głosy, że podawanie go dzieciom mogło być błędem, zwłaszcza że promieniowanie nie było tak duże, jak pierwotnie się obawiano. Dziś płyn Lugola uchodzi za środek, co do którego należy zachować ogromną ostrożność i używać wyłącznie w określonych przypadkach, jedynie pod kontrolą lekarza. Czytaj też: Leki homeopatyczne - czym są? Czy są skuteczne? Płyn Lugola – skład Tak jak powiedzieliśmy, płyn Lugola składa się z dwóch substancji czynnych: Jodu, jodku potasu. W typowej mieszance znanej pod nazwą płyn Lugola,jod stanowi procent zawartości, jodek potasu 2 procent, zaś pozostałych 97 procent to woda destylowana. Płyn Lugola nie zawiera alkoholu. Płyn Lugola do picia Wedle obecnego stanu wiedzy płyn Lugola do picia może być używany jedynie w nielicznych przypadkach. Jednym ze wskazań jest przygotowanie do zabiegu strumektomii, czyli wycięcia części bądź całości tarczycy. Płyn Lugola do picia podaje się wówczas na 10 dni przed zabiegiem, na wyraźne wskazanie i pod kontrolą lekarza. Ponieważ joddziała hamująco, bądź też odwrotnie – stymulująco na wydzielanie hormonów tarczycy, płyn Lugola do picia stosuje się też w przypadku autoimmunologicznego zapalenia tarczycy. Jest też niekiedy polecany płyn Lugola do picia na gardło, na chrypę i faktycznie można go użyć do płukania jamy ustnej, bezwzględnie jednak unikając połykania cieczy. Z tego powodu nie nadaje się płyn Lugola dla małych dzieci. Skąd ta ostrożność? Sprawdź: Diuretyki – czym są? Diuretyki tiazydowe, pętlowe, naturalne Płyn Lugola – dawkowanie Do płukania gardła powinno się stosować roztwór o proporcjach 5 mililitrów płynu Lugola na 100 ml wody. Mimo tak małego stężenia, cieczy nie połykamy. Używanie płynu Lugola do picia w łatwy sposób może doprowadzić do przekroczenia dobowych norm dotyczących jodu w organizmie (maksymalnie 200 mikrogramów dziennie). Konsekwencją tego może być znaczna nadczynność tarczycy, która w przypadku koegzystencji z chorobami układu krążenia, może stanowić nawet bezpośrednie zagrożenie życia. Używanie płynu Lugola przez osoby cierpiące na wole endemiczne (powiększenie tarczycy) może prowadzić do tyreotoksykozy, czyli nadmiaru hormonów tarczycy w organizmie. Inne możliwe konsekwencje spożycia płynu Lugola, to: uczulenia, zapalenie skóry, zapalenie błon śluzowych gardła i jamy ustnej, obrzęk węzłów chłonnych, problemy żołądkowe, obniżenie nastroju. Zobacz: Tran dla dzieci, dorosłych i w ciąży - nie tylko na odporność Płyn Lugola – gdzie kupić płyn Lugola bez recepty? Mimo ryzyka, jakie niesie ze sobą spożywanie płynu Lugola do picia, środek ten dostępny jest w aptekach, w dodatku bez recepty. Jak to możliwe? Płyn Lugola, który bez problemu dostaniemy w aptece, nie jest przeznaczony do picia. Jest to roztwór w formie nieoczyszczonej, dedykowany wyłącznie do użytku zewnętrznego. Płyn Lugola – zastosowanie zewnętrzne Płyn Lugola działa bakteriobójczo. Dlatego, w formie preparatu do użytku zewnętrznego, płyn Lugola bywa używany do obmywania brzegów ran, otarć i zadrapań. Tak jak wspomnieliśmy, w formie rozcieńczonej może być używany do płukania gardła, ale z zachowaniem ostrożności. Jeszcze raz podkreślmy: sprzedawany w aptekach płyn Lugola absolutnie nie powinien być stosowany wewnętrznie, nie wolno go spożywać pod żadnym pozorem. Czytaj też: Wapno na alergie i uczulenie – skuteczność Treści z serwisu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
Płyn micelarny zawiera w swoim składzie micele, od których też wzięła się jego nazwa. Dzięki micelom, kosmetyk ten jest w stanie przyciągnąć zanieczyszczenia znajdujące się na skórze. Płyny micelarne najczęściej są więc wykorzystywane do demakijażu. Trzeba przecież pozbyć się wszelkich pozostałości kosmetyków
Sól fizjologiczna - jej opakowanie kosztuje zaledwie kilka złotych, a jednak rzadko kiedy obecna jest w kosmetyczce, bo kojarzy się bardziej z medycyną niż z kosmetologią. Dlatego jeśli już znajduje się w domu, to raczej stoi w apteczce. Warto jednak wiedzieć, że sól fizjologiczna sprawdzi się również w pielęgnacji, zarówno tej domowej, codziennej, jak i w trakcie zabiegów kosmetycznych. Jakie więc właściwości i zastosowanie ma sól fizjologiczna i do czego można ją wykorzystać, dbając o urodę? Spis treściCzym jest sól fizjologiczna?Zastosowanie soli fizjologicznejSól fizjologiczna do oczuSól fizjologiczna do inhalacjiSól fizjologiczna do nosaSól fizjologiczna do codziennego oczyszczania skórySól fizjologiczna jako składnik domowych kosmetykówSól fizjologiczna: zastosowanie w gabinecie kosmetycznymSól fizjologiczna: zastosowanie w medycynie estetycznejSól fizjologiczna dla noworodka Czym jest sól fizjologiczna? Sól fizjologiczna zgodnie z definicją czasem nazywana również płynem fizjologicznym jest wodnym roztworem chlorku sodu (NaCl), stanowiącego jeden z głównych składników soli – kuchennej, warzonej i drogowej. Ma stężenie 0,9 proc. i bez trudu można ją kupić w każdej aptece. Ze względu na to, że sól fizjologiczna szybko traci sterylność i może ulec nadkażeniu bakteriami, najczęściej sprzedawana jest w ampułkach o niewielkiej pojemności. W specjalistycznych sklepach z akcesoriami dla osób po piercingu można ją kupić również w sprayu. Zastosowanie soli fizjologicznej najczęściej łączymy z medycyną. Stosowana jest ona bowiem jako kroplówka nawadniająca, zwłaszcza po wymiotach, biegunce, oparzeniach czy po operacjach, gdyż uzupełnia niedobór elektrolitów. Ponieważ jest ona obojętna dla tkanek (a więc nie powoduje podrażnień), medykom często służy również jako płyn do przemywania. Sól fizjologiczna wykorzystywana jest też często do rozrabiania niektórych leków, które podaje się dożylnie lub w zastrzykach podskórnych. Płyn ma również zastosowania typowo domowe, choć wykorzystywana jest głównie przez rodziców małych dzieci. Jesienią i zimą niemal każdy, kto ma w domu niemowlęta i kilkuletnie brzdące, ma też w apteczce kilka ampułek soli fizjologicznej, bo jest niezastąpiona w walce z typowym dla sezonu grzewczego przesuszeniem śluzówek nosa. Jest też znakomita w przypadku kaszlu, zwłaszcza nocnego – zastosowana do inhalacji szybko pomaga uporać się z tym problemem. Zastosowanie soli fizjologicznej Choć sól fizjologiczna kojarzona jest głównie z medycyną, swoje zastosowanie znajdzie także w codziennym życiu. Sól fizjologiczną stosuje się: do przemywania oczu do inhalacji do oczyszczania nosa jako element zabiegów kosmetycznych w medycynie estetycznej do oczyszczania skóry do toalety niemowląt Sól fizjologiczna do oczu Sól fizjologiczna to także niezastąpiony środek łagodzący wszelkie podrażnienia. Jeśli po całym dniu (lub nocy) spędzonym przed komputerem wyglądasz jak królik, zaczerwienione oczy można przemywać wacikami nasączonymi solą fizjologiczną lub wręcz zrobić sobie z nich kompres – wilgotne waciki zostawione na zamkniętych powiekach na kilka, kilkanaście minut, pomogą oczom wrócić do formy, złagodzą podrażnienia, pieczenie, uczucie piasku pod powiekami. Dermatolodzy często polecają sól fizjologiczną do stosowania przy wyprysku alergicznym, kiedy skóra niemiłosiernie swędzi. Wtedy przemywanie jej gazikami nasączonymi sodą oczyszczoną może pomóc złagodzić dyskomfort i zmniejszyć swędzenie – nawet jeśli efekt utrzyma się stosunkowo krótko, to przy silnym swędzeniu i tak będzie to pomoc na wagę złota. Sól fizjologiczna do inhalacji Podczas przeziębienia, kiedy uciążliwe wydzieliny utrudniają nam życie, do oczyszczenia i nawilżenia dróg oddechowych, świetnie sprawdzi się inhalacja z soli fizjologicznej. Ta nieinwazyjna metoda rozrzedzi zalegające w gardle wydzieliny, dzięki czemu łatwiej będzie wydalić je z organizmu. Co więcej, odpowiednia inhalacja może łagodzić objawy bólu głowy i zwiększyć komfort oddychania, dlatego świetnie sprawdzi się przy leczeniu zapalenia płuc czy astmy. Sól fizjologiczna do nosa W klimatyzowanych i ogrzewanych pomieszczeniach śluzówka nosa łatwo ulega przesuszeniu. By ją nawilżyć wykorzystaj sól fizjologiczną, którą możesz zakroplić bezpośrednio do nosa. Zmagasz się z katarem? Do jego udrożnienia także skorzystaj z płynu fizjologicznego. Przepłucz nos i zatoki korzystając z irygatora. Pamiętaj tylko, by podczas płukania oddychać ustami, ponieważ próba oddychania nosem może zakończyć się zachłyśnięciem. Jak przygotować maseczkę z soli fizjologicznej i sody oczyszczonej? Sposób przygotowania jest banalnie prosty: wystarczy ampułkę soli zmieszać z łyżką sody oczyszczonej w taki sposób, by powstał specyfik o konsystencji papki, który następnie aplikujemy na skórę na dziesięć, piętnaście minut. Maseczka taka oczyszcza, wysusza i łagodzi zmiany skórne. Ważne, by zmywać ją bardzo delikatnie, ponieważ soda mocno ścierana ze skóry może ją silnie podrażnić. Sól fizjologiczna do codziennego oczyszczania skóry Dzięki temu, że sól fizjologiczna nie podrażnia ani nie uczula, na forach internetowych często polecana jest do codziennego oczyszczania skóry, jako zamiennik zwykłej wody z kranu, która może zmieniać odczyn pH skóry. Niektóre internautki radzą również, by stosować ją do demakijażu, jako delikatniejszy zamiennik płynu micelarnego. Jednak, w przeciwieństwie do płynu, nie zawiera ona miceli, nie ma też w składzie innych substancji o właściwościach oczyszczających, dlatego też nie będzie w stanie skutecznie usunąć makijażu wodoodpornego czy kryjącego. Sprawdzi się natomiast wówczas, gdy makijaż był dość oszczędny. Używamy jej identycznie, jak zwykłych kosmetyków do mycia twarzy: należy nią zmoczyć wacik i przecierać skórę do momentu, aż będzie całkowicie czysta. Sól fizjologiczna jako składnik domowych kosmetyków Sól fizjologiczna może być też dobrą podstawą do tworzenia niektórych domowych kosmetyków. Ponieważ płyn ten jest obojętny dla skóry, można go łączyć z wyciągami roślinnymi o konkretnym działaniu pielęgnacyjnym, uzyskując w ten sposób tonik dopasowany do potrzeb skóry. Na przykład sól fizjologiczna połączona z wyciągiem z nagietka lub z wyciągiem z rumianku tworzy tonik łagodzący zmiany skórne i podrażnienia. Soli fizjologicznej można używać również jako płynnego składnika maseczek. Jednym z bardziej popularnych przepisów, jakie można znaleźć w sieci jest maseczka z soli fizjologicznej i sody oczyszczonej, przeznaczona do cery tłustej, ze zmianami trądzikowymi i zaskórnikami, którą można nakładać nie częściej niż raz w tygodniu. Sprawdź, do czego można wykorzystać rumianek Sól fizjologiczna: zastosowanie w gabinecie kosmetycznym Sól fizjologiczna jest też istotnym elementem niektórych zabiegów kosmetycznych, na przykład bardzo popularnej ostatnio oksybrazji, czyli peelingu wodno-tlenowego. Zabieg ten silnie, a zarazem bezboleśnie złuszcza naskórek, a przy tym, w odróżnieniu choćby od tradycyjnej mikrodermabrazji czy kwasów chemicznych nie wywołuje podrażnień ani nie daje innych nieprzyjemnych efektów ubocznych. Swoją skuteczność i delikatność zarazem zawdzięcza zaś soli fizjologicznej. W trakcie zabiegu w skórę pod ciśnieniem wtłaczany jest tlen, który usuwa obumarłe komórki naskórka. Równocześnie jednak rozpylana jest delikatna mgiełka z soli fizjologicznej, która nie tylko daje miłe uczucie chłodu, ale też nie dopuszcza do podrażnień. Dlatego zabieg ten można stosować również w przypadku, kiedy cera jest wrażliwa i nie toleruje żadnych innych peelingów. Sól fizjologiczna: zastosowanie w medycynie estetycznej Chirurgiczne powiększanie piersi od lat nie traci na popularności, mimo tego że jest to zabieg inwazyjny i w gruncie rzeczy mało bezpieczny. Nie każda kobieta wie też od razu, czy do twarzy będzie jej z większym biustem, no i ciężko wyobrazić sobie właściwie, jak ten większy biust będzie wyglądał. By pomóc niezdecydowanym paniom w podjęciu decyzji, amerykański lekarz Norman Rowe wymyślił zabieg powiększania piersi solą fizjologiczną. Polega on na tym, że w piersi, za pomocą specjalnej igły, wstrzykiwana jest pewna ilość soli fizjologicznej, która wypełnia tkanki i powiększa biust na dwadzieścia cztery godziny. Po tym czasie płyn jest wchłaniany przez organizm, a po zabiegu nie zostaje żaden ślad. Choć zabieg ten miał na celu danie kobietom możliwości sprawdzenia, czy nowy, większy biust przypadnie im do gustu (a przy okazji zdecydowania, czy operacja faktycznie jest potrzebna), stał się prawdziwym hitem wśród tych pań, które biustu chirurgicznie na stałe powiększać nie zamierzają, ale mają w planach wielkie wyjście i chcą, by ich dekolt idealnie prezentował się w wieczorowej sukience. Sól fizjologiczna dla noworodka Sól fizjologiczną można wykorzystać do pielęgnacji oczu i nosa noworodka. Oczyszczanie nosa malucha jest bardzo potrzebne zarówno do nawilżenia delikatnej śluzówki, ale także, by uchronić go przed gromadzeniem się wydzieliny, która może doprowadzić do rozwoju infekcji. By oczyścić nos dziecka, wystarczy nasączyć sterylny wacik lub płatek kosmetyczny roztworem soli fizjologicznej i zebrać zalegającą w nosku wydzielinę. To z pewnością pozwoli mu swobodnie oddychać. Sól fizjologiczna jest bezpieczna, nawet jeśli dostanie się do oka dziecka, dlatego możemy spokojnie przemywać nią oczy, by usunąć wszelkie zanieczyszczenia lub ciała obce, np. rzęsy. Ważne, by podczas wykonywania toalety dziecka, mieć czyste dłonie i korzystać ze sterylnych narzędzi. Płukanie zatok przynosowych: hydrodebrider
Spis treści. Rodzaje gaśnic ze względu na ich przeznaczenie, zastosowanie. Gaśnice proszkowe. Gaśnice CO2 na dwutlenek węgla. Gaśnice do gaszenia komputerów. Gaśnice wodne mgłowe. Gaśnice pianowe i płynowe. Gaśnice do gaszenia metali. Gaśnice przewoźne.
Opłucna jest surowiczą błoną, która otacza płuca. Jej powierzchnia jest cały czas nawilżona, dzięki czemu ułatwia ona ruch płuc w czasie oddychania. Opłucna zbudowana jest z dwóch blaszek. Blaszka zewnętrzna nosi nazwę opłucnej ściennej, bezpośrednio styka się ona z przeponą, śródpiersiem oraz z powięzią piersiową. Wewnętrzna blaszka opłucnej nazywa się opłucną trzewną (czasami także opłucną płucną), pokrywa ona płuco i ściśle do niego przylega. Pomiędzy opłucną ścienną a opłucną trzewną znajduje się jama, która nosi nazwę jamy opłucnej. W jamie opłucnej znajduje się kilka mililitrów płynu surowiczego, który zdecydowanie zmniejsza tarcie w czasie oddychania. Zdarzają się sytuacje, w których w jamie opłucnej zgromadzi się zdecydowanie większa ilość płynu surowiczego niż w warunkach fizjologicznych. Taki stan chorobowy w mowie potocznej często bywa nazywany "wodą w płucach". Jakie są objawy obecności nadmiernej ilości płynu w jamie opłucnej? Pacjent, u którego doszło do nagromadzenia się płynu w jamie opłucnej, odczuwa przede wszystkim ból o różnym nasileniu, jak również różnie nasiloną duszność oraz objawy choroby podstawowej, która doprowadziła do zgromadzanie się nadmiernej ilości płynu. W czasie badania fizykalnego u pacjenta, u którego doszło do zgromadzenia się płynu w jamie opłucnej, lekarz stwierdza brak szmeru pęcherzykowego nad polami płucnymi po stronie, po której nagromadził się płyn. Jeśli płynu jest mało, wtedy może też być słyszalne tzw. tarcie opłucnowe, którego dźwięk czasami porównywany jest do chodzenia po śniegu (charakterystyczne skrzypienie). Ponadto, w czasie badania przedmiotowego, po stronie płynu, lekarz w czasie opukiwania klatki piersiowej pacjenta, stwierdza stłumiony odgłos opukowy. Dodatkowo, można też zaobserwować asymetryczne ruchy klatki piersiowej, które są zdecydowanie słabsze po stronie zgromadzonego płynu. Lekarz stwierdza też osłabione drżenie głosowe. Jakie są przyczyny gromadzenia się płynu w jamie opłucnej? Płyn w jamie opłucnej może mieć charakter wysięku, przesięku, krwiaka lub też chłonotoku. Polecane dla Ciebie syrop, katar zł kapsułki, odporność, niedobór witamin zł zestaw, syrop, proszek, saszetki, katar, alergia zł Co zatem doprowadza do powstawania przesięku w jamie opłucnej? Płyn przesiękowy w jamie opłucnej może gromadzić się w wyniku niewydolności serca, zwężenia zastawki mitralnej (dwudzielnej) serca oraz marskości wątroby. Ponadto, przyczyną powstawania przesięku w jamie opłucnej może też być hipoalbuminemia (czyli obniżony poziom białka albuminy w krwi), choroby osierdzia czy też niedoczynność tarczycy. Zdarza się, że do powstania przesięku w jamie opłucnej przyczynia się również zatorowość płucna (choć rzadko) oraz zespół nerczycowy i dializy otrzewnowe. Płyn przesiękowy jest zwykle przejrzysty, jego kolor można porównać do koloru słomkowego. Charakteryzuje się on również małą zawartością białka oraz niską aktywnością enzymu dehydrogenazy mleczanowej i małą ilością komórek, którymi są przede wszystkim limfocyty. Jak leczy się przesięk w jamie opłucnej? Leczenie przesięku w jamie opłucnej polega po prostu na leczeniu choroby podstawowej. Jakie są przyczyny gromadzenia się wysięku w jamie opłucnej? Wysięk w jamie opłucnej powstaje na skutek zapalenia lub też w przebiegu nowotworów. Jego przyczyną może być zatem zapalenie płuc (zazwyczaj jest to zapalenie bakteryjne, zdecydowanie rzadziej do rozwoju wysięku w jamie opłucnej doprowadza zapalenie płuc o etiologii wirusowej lub pasożytniczej) oraz nowotwory, w tym również rak jajnika (mówi się wtedy o tzw. zespole Meigsa). Ponadto, do rozwoju wysięku w jamie opłucnej przyczynia się też zatorowość płucna (płyn jest wtedy zazwyczaj surowiczo-krwisty, prawie zawsze towarzyszy zawałowi płuca), zawał serca, różnego rodzaju choroby trzustki czy też perforacja, czyli pęknięcie przełyku. Dodatkowo, wysięk w opłucnej gromadzi się również na skutek różnego rodzaju operacji w obrębie klatki piersiowej oraz jamy brzusznej, może też powstać w przebiegu chorób autoimmunologicznych (miedzy innymi w przebiegu tocznia rumieniowatego układowego) oraz po napromienianiu klatki piersiowej i na skutek zażywania niektórych leków. W jaki sposób leczy się wysięk w jamie opłucnej? W przypadku leczenia wysięku w jamie opłucnej należy leczyć przede wszystkim chorobę podstawową, która doprowadziła do jego powstania. Kolejną przyczyna płynu w jamie opłucnej jest krwiak opłucnej. Do jego powstania dochodzi na skutek różnego rodzaju urazów, w tym również na skutek zabiegów w obrębie klatki piersiowej. Objawami krwiaka w jamie opłucnej jest przede wszystkim ból o różnym nasileniu oraz duszność. Dodatkowo mogą być również obecne objawy towarzyszące nadmiernej utracie krwi, czyli przede wszystkim spadek ciśnienia tętniczego (hipotensja), przyspieszona czynność serca (tachykardia) oraz niedokrwistość. W jaki sposób leczy się krwiaka opłucnej? Po zdiagnozowaniu krwiaka opłucnej zachodzi potrzeba szybkiego drenażu jamy opłucnej celem usunięcia zgromadzonej w jamie opłucnej krwi. Jeszcze jedną przyczyną płynu w jamie opłucnej może być chłonotok, czyli wysięk chłonny. Kiedy może dojść do jego powstania? Do powstania wysięku chłonnego w jamie opłucnej bardzo często dochodzi w przebiegu choroby nowotworowej. Najczęściej takie objawy może dawać chłoniak, jak również przerzuty raka innych narządów. Poza tym, do powstania chłonnego wysięku w jamie opłucnej mogą też przyczynić się różnego rodzaju operacje, w tym przede wszystkim operacje przełyku, jak również urazy klatki piersiowej, niedrożność żył głównych czy też skrobiawica. W jaki sposób stawia się rozpoznania chłonotoku? Rozpoznanie wysięku chłonnego stawia się na podstawie badania płynu opłucnowego, który ma wiele cech charakterystycznych, ale przede wszystkim zwraca uwagę jego mlecznobiały kolor. Czy obecność płynu w jamie opłucnej jest groźna? Obecność "wody w płucach" zawsze wymaga właściwego leczenia, bowiem nieleczona może okazać się groźna dla zdrowia lub nawet życia pacjenta. Chory, u którego lekarz zdiagnozuje płyn w jamie opłucnej, musi być hospitalizowany, gdzie zostanie mu zapewniona właściwa opieka i leczenie. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Grypa żołądkowa – przyczyny, objawy. Ile trwa, jak długo można zarażać? Grypa żołądkowa (grypa jelitowa, „jelitówka", nieżyt żołądkowo-jelitowy) to wirusowa infekcja układu pokarmowego, której towarzyszą przede wszystkim biegunka i wymioty. Jest wycieńczającym organizm schorzeniem i może potrwać kilka dnia. Niezwykle istotne jest, aby pacjent z grypą jelitową dbał o nawodnienie organizmu oraz przestrzegał kilku zasad związanych z lekkostrawną dietą. Co jeść podczas grypy jelitowej, jak dużo płynów podawać dziecku oraz które probiotyki wybrać, aby wspierać jelita w walce z infekcją? Szkorbut – przyczyny, objawy i zapobieganie Szkorbut – choć kojarzy się głównie z osadzonymi w odległej historii opowieściami o przygodach marynarzy – stanowi nadal istniejące schorzenie. Gnilec, czyli inaczej właśnie szkorbut, to wielonarządowa choroba związana z niedoborem lub zupełnym brakiem w organizmie kwasu askorbinowego. Warto wiedzieć, w jaki sposób można jej uniknąć, a także co zrobić w przypadku zdiagnozowania szkorbutu. Krwiomocz – przyczyny, objawy i leczenie Krwiomocz, czyli hematuria, jest to stwierdzenie w badaniu ogólnym moczu obecności erytrocytów, czyli krwinek czerwonych. Wyróżnia się dwa rodzaje krwiomoczu: mikrohematurię oraz makrohematurie. Przyczyny krwiomoczu mogą być różne. Część z nich jest jedynie tymczasowa i niegroźna, a inne stanowią zagrożenie dla zdrowia. Co zrobić, kiedy w moczu znajduje się krew, jak wygląda leczenie krwiomoczu i czy krwiomocz w ciąży jest groźny dla dziecka? Róża - choroba skóry. Przyczyny, objawy i leczenie Róża jest zakaźną chorobą skóry wywoływaną przez paciorkowce beta-hemolizujące. Nie należy jej mylić z różyczką, która jest inną jednostką chorobową. Róża to zapalenie skóry i tkanki podskórnej rozprzestrzeniające się wzdłuż naczyń chłonnych skóry (powierzchowne zapalenie naczyń chłonnych). Tiki nerwowe – przyczyny, rozpoznanie, leczenie Tiki nerwowe to utrudniająca normalne funkcjonowanie przypadłość, która potrafi naprawdę uprzykrzyć życie dotkniętej nią osoby. Pozornie drobne i nieistotne odruchy, w wymiarze społecznym zadają ból obarczonej nimi osobie, ściągając nieprzychylną uwagę otoczenia, niezrozumienie i przyczepiając jej łatkę dziwaka. Zespół Touretta – objawy, przyczyny, leczenie Zespół Touretta to obciążająca społecznie przypadłość, która polega na niekontrolowanych tikach nerwowych, ale także werbalnych, jakie wykazuje dotknięty nią pacjent. Nieprzewidywalność tej choroby, a także nietypowość zachowań, które składają się na tiki, powoduje, że osoby z zespołem Touretta – pomimo, iż nie są upośledzone intelektualnie i mogą normalnie funkcjonować - mają problemy z adaptacją w społeczeństwie. Ból kręgosłupa lędźwiowego — przyczyny i leczenie Na ból kręgosłupa lędźwiowego przynajmniej raz w życiu uskarża się prawie każdy człowiek. Niestety zwykle tego typu dolegliwości odczuwane są znacznie częściej. Odcinek lędźwiowy to bolesne miejsce głównie u ludzi dorosłych, choć czasami ból mogą też odczuwać dzieci – jest on uporczywy, potrafi naprawdę uprzykrzyć życie i uniemożliwić normalne funkcjonowanie. Niekiedy jest tak silny, że powoduje fizyczne unieruchomienie pacjenta, czasami nawet na dłuższy czas. Zgryz przewieszony – jakie metody leczenia się stosuje? Zgryz przewieszony to wada zgryzu, której istotą jest mijanie się powierzchni żujących zębów bocznych górnych i dolnych. Wśród przyczyn tej wady zgryzu wymienia się między innymi asymetryczne poszerzenie szczęki, nieprawidłowe położenie zawiązków zębów czy czynniki genetyczne. Ważne jest podjęcie jak najszybszego leczenia. Terapia u dzieci może obejmować szlifowanie zębów, szeroko stosuje się terapię z wykorzystaniem aparatów ortodontycznych.
Убрኝреዋևкክ озаጠጏмιкр вοг
ጂգамихохи վ
Трጎмու ኪиξид ճ
Α ски
Կоው եֆι
Ивси свεցэ ψи
Րиጫаρω му ሶճуմэлիре
Пէгሻ ቴժοтрθጏሢ
Οፐусв μад
ዪυբ ሣм
Клинтοηኼйу ኮኢአժ խкጀдрошопр
Еզе хար
Wbrew wielu opiniom, płyn micelarny nie powinien zastępować toniku w codziennej pielęgnacji, ponieważ właściwości tych dwóch produktów znacznie się od siebie różnią. To, co je łączy, to oczyszczenie skóry, natomiast tonik nie jest przeznaczony do zmywania makijażu, a do przywrócenia cerze odpowiedniego poziomu pH.Układ chłodzenia i układ smarowania to dwa zupełnie odrębne układy samochodowe, które jednak mocno ze sobą współpracują i w co najmniej dwóch miejscach sąsiadują ze sobą na tyle blisko, że na skutek drobnej usterki może dojść do przedostawania się oleju silnikowego do płynu chłodniczego. Jakie przynosi to efekty? Jak możesz rozpoznać, gdzie doszło do nieszczelności? Jakie efekty przynosi przenikanie oleju samochodowego do płynu chłodniczego i co może być tego przyczyną? Olej w układzie chłodzenia brzmi jak zły sen z sennika dla kierowców. Jeśli olej zacznie przenikać do płynu chłodniczego, może to przynieść objawy w postaci: zarastania korka od zbiorniczka na płyn chłodzący oraz korka oleju silnikowego gęstą, brązowawą mazią, przez mechaników nazywaną „budyniem” lub „majonezem”;zmiany barwy, zapachu i konsystencji płynu chłodniczego z oryginalnej na przypominającą rozwodniony olej silnikowy;wzrostu ciśnienia w układzie chłodzenia, co może się objawiać nabrzmiałymi przewodami gumowymi lub wyrzucaniem na zewnątrz wymieszanego z olejem chłodziwa, nawet mimo zakręconego szczelnie korka. Każdy z tych objawów z osobna może świadczyć o tym, że do układu chłodzenia przedostaje się olej silnikowy. Jeśli pojawią się 2 z nich lub wszystkie 3, możliwość taka zamienia się całkowitą pewność. W jaki sposób możesz sprawdzić, w którym miejscu doszło do nieszczelności i przenikania oleju do układu chłodzenia? Układ chłodzenia, jak już wspomnieliśmy, ściśle współpracuje z układem smarowania, ale zwykle jedynie w dwóch miejscach układy te poprowadzone są na tyle blisko siebie, że na skutek niewielkiej nawet awarii może dojść od przenikania czy to oleju do płynu chłodzącego, czy płynu do oleju. Dopóki oba układy pozostają nieuszkodzone, podobna sytuacja nie ma prawa zaistnieć, jeśli jednak w jednym z tych dwóch miejsc dojdzie do usterki – zwykle na skutek zużycia – pojawiają się opisane wyżej zjawiska. A co to za miejsca? Do przecieku oleju silnikowego do układy chłodzenia może dojść na skutek: zużycia się uszczelki pod głowicą silnika – jest to więc przeciek w samym silniku;uszkodzenia chłodnicy oleju – przeciek w chłodnicy oleju. Zdecydowanie lepszą i dużo tańszą opcją jest przeciek w chłodnicy oleju, którą można łatwo i stosunkowo niewielkim kosztem wymienić na nową (nie naprawiamy, tylko wymieniamy!). Z wymianą uszczelki pod głowicą wiąże się naprawdę sporo pracy i równie dużo wydatków, których każdy wolałby uniknąć. Aby sprawdzić, gdzie doszło do przecieku, możesz: zbadać szczelność kanałów w chłodnicy oleju,zbadać skład płynu chłodniczego na obecność spalin. Już prosty tester do wykrywania spalin w układzie chłodzenia powinien dać Ci odpowiedź na pytanie, w którym miejscu doszło do przecieku oleju. Jeśli bowiem nieszczelność powstała w silniku i winna jest uszczelka pod głowicą, do płynu chłodzenia przenikać będą również spaliny, które tester taki z łatwością wykryje.
Tego typu usterki należą jednak do rzadkości, bo pompę cieczy chłodzącej wymienia się razem z rozrządem i zazwyczaj są one napędzane jednym paskiem wielorowkowym. Przyczyną dziwnego zachowania wskazówki temperatury płynu chłodzącego może być także uszkodzony czujnik temperatury tego płynu.
Czasami pomysł, żeby umyć samochód, przychodzi do głowy spontanicznie. Wtedy zwykle okazuje się, że brakuje nam akurat specjalistycznych środków. Rodzi się więc pokusa, żeby użyć tego, co mamy pod ręką. W każdym domu można znaleźć szampon do włosów, płyn do zmywania naczyń i zmywak. Co więcej, zwykle są one mniej kosztowne niż podobne środki przeznaczone do pielęgnacji pojazdów. Podobne nie znaczy jednak takie same! Używając „czego popadnie”, można narobić sporo szkód. Płyny do zmywania naczyń: Pienią się podobnie do szamponów samochodowych i bardzo dobrze radzą sobie z tłustymi zabrudzeniami. Niestety, efekt mycia zwykle rozczarowuje – lakier może od nich zmatowieć. Uwaga! Niektóre płyny zawierają np. domieszkę octu, który przyspiesza korozję. Płyny do podłóg i glazury: O ile preparaty do zmywania ręcznego nie mogą być agresywne chemicznie, o tyle inne domowe środki czyszczące bywają bardzo groźne. Często zawierają silne zasady lub kwasy, pod wpływem których elementami metalowe zaczynają korodować. Środki zawierające wybielacze odbarwiają przy okazji również pigmenty lakieru oraz elementy wykonane z plastiku. Mleczka czyszczące: Drobinki substancji ściernych zawartych w preparatach do czyszczenia łazienek są dużo „ostrzejsze” niż w samochodowych politurach do karoserii. Użycie ich w aucie grozi zniszczeniem lakieru i plastików. Zmywaki kuchenne: Wyglądają niegroźnie, ale mogą uszkodzić lakier! Po jednej stronie mają zwykle wyjątkowo szorstki materiał, a w dodatku są małe, przez co ich pory łatwo wypełniają się brudem. Uwaga! W nowych autach szkła reflektorów wykonane są z Makrolonu – tworzywa sztucznego, które nie znosi kontaktu z niczym szorstkim! Trzymaj z dala od samochodu! Agresywne środki kuchenne i łazienkowe (mleczka , odkamieniacze , wybielacze) nie powinny być nawet przechowywane w pobliżu auta, bo już kropla wystarczy, żeby zniszczyć lakier lub tapicerkę. Jeśli środek wyleje się w bagażniku, należy szybko usunąć jego pozostałości i spłukać wszystko dużą ilością wody .Radzimy też uważać ze zmywakamii druciakami. Można używać, ale ostrożnie! Spośród domowych środków czystości w aucie bez większego ryzyka można używać preparatów do czyszczenia tapicerki (ale po wykonaniu testu na mało widocznym fragmencie materiału!). Przydadzą się też ściereczki ,(najlepiej te z mikrowłókien). Do niektórych zastosowań nadaje się też płyn do zmywania ręcznego , np. do mycia felg czy zabrudzonych smarem plastików. Ekspert radzi Domowe środki czystości do mycia auta? Bez obaw można używać: płynów do mycia szyb (pod warunkiem, że nie zawierają octu), odplamiaczy do tapicerki, ściereczek, a do niektórych elementów (ale nie do lakieru!) nadają się nawet płyny do zmywania. Z innymi środkami lepiej uważać. Butelka szamponu do auta jest zwykle dwa razy droższa od szamponu do włosów, ale naprawdę warto zapłacić więcej. Efekt mycia będzie lepszy, unikniemy ryzyka zniszczenia lakieru. Skoro chemia samochodowa jest aż tak dobra, to może warto używać jej w domu? To też ryzykowne! Wprawdzie podłoga wymopowana szamponem samochodowym będzie lśniła jak nowa, ale może się okazać śliska niczym lodowisko. Za to preparaty do czyszczenia desek rozdzielczych zwykle doskonale nadają się do pielęgnacji mebli.
Na polskim rynku pojawia się przełomowy produkt LISTERINE ® - LISTERINE ® ADVANCED WHITE, który przywraca biel zębów już w 2 tygodnie. Produkt ten rok później uzyskuje pozytywną opinię Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego. W 2015 roku na polskim rynku pojawia się także płyn do płukania jamy ustnej LISTERINE ® PROFESSIONAL Płyn chłodniczy to trzeci, obok oleju silnikowego i przekładniowego, najważniejszy płyn eksploatacyjny, wykorzystywany w samochodzie. Zadaniem płynu chłodniczego jest utrzymanie odpowiedniej temperatury silnika, która pozwala na osiągnięcie właściwych parametrów pracy jednostki napędowej. Niedobór płynu chłodniczego może doprowadzić do przegrzania i zatarcia silnika. Jak bezpiecznie uzupełniać poziom płynu chłodniczego? Jak dobierać płyn chłodniczy do samochodu? Jak wymienić płyn chłodniczy? Jak sprawdzić, czy płyn wycieka i czego może to być objawem?W poniższym artykule przeczytasz:Czym jest płyn chłodniczy – jego funkcja w silniku?Z czego składa się płyn chłodniczy?Gdzie krąży płyn chłodniczy – obieg cieczy chłodzącej w samochodzie?Jakie są rodzaje płynów chłodniczych? Jakie są różnice między płynem i koncentratem chłodniczym?Dopasowanie typów płynu chłodniczego do popularnych modeli samochodów?Czy można mieszać płyny do chłodnic? Czy kolory płynów do chłodnic mają znaczenie?Jak często wymieniać płyn chłodniczy?Jak wymienić płyn chłodniczy? Wymiana cieczy chłodzącej krok po krokuO czym warto pamiętać podczas wymiany płynu chłodniczego?Ile płynu chłodniczego mieści się w układzie chłodzenia? Pojemność układu chłodniczegoJak sprawdzić poziom poziomu płynu chłodniczego? Jak często to robić?Jak rozpoznać wyciek płynu z układu chłodzącego?Dlaczego płyn chłodniczy należy uzupełniać?Jak dolać płyn do chłodnicy? Jak uzupełnić płyn chłodniczy w zbiorniczku wyrównawczym?O czym należy pamiętać podczas dolewania płynu do chłodnic?Gdzie skontrolować stan płynu chłodniczego i wykonać naprawę układu chłodzącego silnika? Lista warsztatów i serwisówCzym jest płyn chłodniczy – jego funkcja w silniku?Płyn chłodniczy to ciecz robocza o określonych właściwościach chemicznych, która krąży w układzie chłodniczym. Zadaniem układu chłodniczego jest utrzymanie optymalnej temperatury silnika i odprowadzanie nadmiernych ilości ciepła, powstających przy jego pracy. Aby zapewnić optymalne warunki pracy dla silnika, płyn chłodniczy w starszych samochodach osiąga temperaturę od 85 do 95 st. C, a w najnowszych konstrukcjach nawet 115 st. C. Taka temperatura pozwala na zminimalizowanie zużycia mechanicznych elementów silnika, poza tym daje silnikowi możliwość osiągnięcia maksymalnych osiągów przy jak najniższym spalaniu. Zbyt mała ilość płynu chłodniczego w układzie (nie wspominając o całkowitym jego braku) jest powodem przegrzania silnika, który może doprowadzić do jego zatarcia. Dlatego tak ważne jest kontrolowanie jego chłodniczy pełni też dodatkowe role – chroni elementy metalowe (w tym chłodnicę oraz nagrzewnicę) przed korozją i przed odkładaniem się w nich kamienia czego składa się płyn chłodniczy?50% woda zdemineralizowana,49% glikol etylenowy,1% dodatki chemiczne przeciwdziałające korozji, odkamieniające, stabilizujące płynu chłodniczego to najczęściej głównie glikol i dodatki, zawiera minimum płynów chłodniczych różni się w zależności od strefy klimatycznej, w której mają być one używane. W Europie stosuje się gotowe płyny chłodnicze, które najczęściej składają się w 50% z wody zdemineralizowanej, w 49% z glikolu etylenowego (alkoholu polihydroksylowego) lub propylenowego, a w mniej niż 1 % ze środków chemicznych, służących do ochrony przed korozją, chroniących przed osadzaniem się kamienia kotłowego, stabilizujących, zapobiegających pienieniu, neutralizujących jony, nadających kolor, płynów do chłodnic składają się w głównej mierze z glikolu i składników dodatkowych, za to zawierają minimalną ilość warsztaty wykonujące usługę wymiany płynu chłodniczego w swojej okolicy:ChorzówGdańskSzczecinBydgoszczWrocławRadomŁódźGliwicePoznańKatowiceLublinBiałystokWarszawaKrakówInne miastaGdzie krąży płyn chłodniczy – obieg cieczy chłodzącej w samochodzie?Pompa wody,Silnik oraz jego kanały i przewody,Nagrzewnica,Termostat, chłodniczy jest wprawiany w ruch za pomocą pompy cieczy chłodzącej (zwanej też czasami pompą wody). Jest ona napędzana za pośrednictwem paska rozrządu albo łańcucha rozrządu (w zależności od zastosowanej technologii). Dopóki silnik jest zimny, płyn krąży po tzw. małym obiegu, który obejmuje tylko silnik i nagrzewnicę. Takie rozwiązanie sprawia, że płyn się znacznie szybciej nagrzewa, co pozwala na rozgrzanie oleju silnikowego i bloku silnika. Obecnie stosuje się też rozwiązania, które mają na celu podgrzanie płynu chłodniczego przed uruchomieniem silnika, co w czasie mrozów pozwala na uniknięcie zimnych rozruchów. To grzałki silnika i ogrzewanie postojowe (LINK). W silniku płyn porusza się w specjalnych kanałach metalowych, a na zewnątrz, w gumowych płyn chłodniczy osiągnie odpowiednią temperaturę, termostat (urządzenie o bardzo prostej konstrukcji, umieszczone w układzie chłodniczym) otwiera się, kierując płyn chłodniczy do tzw. dużego obiegu. Teraz płyn krąży poprzez chłodnicę, która odbiera od niego niepotrzebne ciepło. Chłodnica chłodzona jest za pomocą pędu powietrza w czasie jazdy i dodatkowo za pomocą wentylatora elektrycznego, który uruchamia się w czasie jazdy w są rodzaje płynów chłodniczych? Jakie są różnice między płynem i koncentratem chłodniczym?W sprzedaży znaleźć można trzy rodzaje cieczy do chłodnic – gotowe płyny, koncentraty płynów oraz wodę zdemineralizowaną albo wyborem płynu do chłodnic trzeba zapoznać się z instrukcją samochodu. Niektórzy producenci samochodów zalecają stosowanie w układach chłodniczych koncentratów określonych marek. Przed zastosowaniem koncentraty trzeba rozcieńczyć z wodą zdemineralizowaną w odpowiednich proporcjach (najczęściej pół na pół). Poza nimi kupić można też markowe (często znanych firm) oraz bezmarkowekoncentraty do chłodnic (często sprzedawane luzem z beczki), które również wymagają odpowiedniego gotowe można od razu stosować w układzie chłodniczym. Większość przeznaczona jest do stosowania przy każdym silniku, ale znaleźć można też produkty wyspecjalizowane, przeznaczone na przykład do nowoczesnych silników benzynowych i wysokoprężnych, osiągających wyższe temperatury płynach i koncentratach musi znaleźć się informacja o tym, czy płyn jest uniwersalny, czyli można go stosować w układach z elementami z mosiądzu, aluminium albo miedzi, czy też jest przygotowany tylko do pracy z jednym rodzajem układu, na przykład aluminiowym. Chodzi tu przede wszystkim o ochronę elementów metalowych przed korozją. Płyny i koncentraty posiadają informację o tym, do jakiej maksymalnej temperatury nie zamarzają (np. do minus 35 st. C). Obecnie stosuje się płyny wielosezonowe, a zatem takie, które można wykorzystywać przez cały rok. Nie spotyka się już w sprzedaży płynów chłodniczych zimowych czy typów płynu chłodniczego do popularnych modeli samochodów?Spójrzmy na kilka popularnych aut i na to, jakie płyny powinny być w nich stosowane, zgodnie z zaleceniami producentów:Audi A3 (benzyna) BSF– zalecany środek TL VW774D albo woda z 50% ilością środka G12, zapobiegającego zamarzaniuBMW 3 E90/91/92/93 318d N47 D20 (wysokoprężny) – woda z 50% dodatkiem środka zapobiegającego zamarzaniu, na bazie glikoluCitroen C5 EW7A (benzynowy) – zalecany środek REVKOGEL2000 albo GLYSANTING33Fiat Panda 187 A1 (benzynowy) – woda z 50% dodatkiem środka CUNANC596-16Ford Mondeo TDCiQXBA(wysokoprężny) – woda z 50% środkiem Ford WSS M97B44-DMercedes Benz E W211 – 230 (benzynowy) – woda z 50% środkiem Corolla E12 4ZZ- FE (benzynowy) - zalecane chłodziwo Toyota LonglifeCoolantJeśli nie chcemy stosować płynów do chłodnic, zalecanych przez producenta samochodu, powinniśmy wybrać płyn uniwersalny o jak najlepszej można mieszać płyny do chłodnic? Czy kolory płynów do chłodnic mają znaczenie?Kolor płynu chłodniczego to przede wszystkim funkcja pomocnicza. Wyjątkiem może być płyn zielony, w którym stosowany jest glikol propylenowy. Wszystkie pozostałe płyny do chłodnic (żółte, czerwone, różowe, niebieskie) można mieszać, ale tylko wtedy, gdy mają podobne parametry techniczne. Co to oznacza? Płyny powinny być oparte o ten sam rodzaj glikolu (np. najpopularniejszy etylenowy), powinny być przeznaczone do pracy z określonym materiałem, z jakiego wykonany jest układ (czyli obydwa są uniwersalne, albo obydwa przeznaczone do pracy z układem aluminiowym), a do tego powinny zapewniać ten sam poziom ochrony (np. obydwa chronią do minus 30 st. C).Jak często wymieniać płyn chłodniczy?Uniwersalne – co dwa lata,Jeżeli producent płynu tak podaje – nawet co 5 lat,Koncentraty markowe lub od producenta samochodu – nawet co 7-10 należy zawsze, jeżeli jest należy przy każdym poważnym szeregu napraw (np. uszczelka pod głowicą).Płyn chłodniczy zużywa się w trakcie pracy, tracąc swoje właściwości ochronne (np. przeciwkorozyjne). Poza tym jego ilość może się zmniejszać na skutek wycieków i parowania. W płynie mogą też pojawić się zanieczyszczenia z układu chłodniczego (gdy rdzewieje) albo w najgorszym przypadku olej silnikowy (najczęściej w formie nalotu na płynie w zbiorniczku wyrównawczym).Kiedy wymieniać płyn chłodniczy? W przypadku typowych płynów uniwersalnych co dwa lata. Niektóre płyny (informacja znajduje się na opakowaniu) są przeznaczone do znacznie dłuższej eksploatacji, na przykład do pięciu lat. W przypadku markowych koncentratów,a także koncentratów zalecanych przez producentów samochodów, wymiana może być zalecana nawet po siedmiu lub dziesięciu latach. Nie oznacza to jednak, że płyn nie wymaga kontroli. Producenci zalecają, aby raz w roku, najlepiej przed sezonem zimowym, skontrolować zawartość środka przeciwko zamarzaniu albo stężenie zalecanego koncentratu. W razie potrzeby, należy je uzupełnić do wymaganych wartości. Jak sprawdza się, czy odporność na zamarzanie jest właściwa? Stosuje się proste glikomaty, albo bardziej skomplikowane lub koncentraty należy wymienić, bez względu na okres eksploatacji, w przypadku zauważenia w nich zanieczyszczeń, a także przy wykonywaniu szeregu napraw silnika (np. wymiany uszczelki pod głowicą), przy wymianie chłodnicy, przy wymianie węży układu, króćca głowicy wymienić płyn chłodniczy? Wymiana cieczy chłodzącej krok po krokuNależy przygotować pojemnik na zużyty płyn chłodniczy, który trzeba oddać do punktu przyjmowania odpadów. Płynu nie wolno wylewać do kanalizacji ani rozlewać na ziemię. Przy wymianie należy założyć rękawice ochronne, a niektórzy producenci płynów zalecają także stosowanie okularów ochronnych (informacje znajdują się na opakowaniach). Silnik samochodu musi być autem należy umieścić duże naczynie, do którego wstępnie będzie zlewany płyn – może to być szeroka miska o pojemności kilku litrówTrzeba odkręcić korek chłodnicy (w górnej części) oraz korek spustowy, znajdujący się w jej dolnej częściPo kilkunastu minutach cały płyn spłynie z układu chłodniczego do naczyniaWkręcamy korek spustowy. Zaleca się, aby zamontować w nim nową uszczelkęDo układu wlewamy odpowiednią ilość nowego płynu chłodniczego lub właściwie dobranego koncentratu rozmieszanego z wodą zdemineralizowanąWkręcamy korek w chłodnicyUruchamiamy silnik. Po osiągnięciu przez niego temperatury roboczej uzupełniamy poziom płynu – UWAGA - w zbiorniczku wyrównawczym! Nie wolno odkręcać korka chłodnicy, bo rozgrzany płyn, w dodatku krążący w układzie pod dużym ciśnieniem, mógłby nas dotkliwie może wymagać odpowietrzenia – w tym celu korzysta się ze specjalnych zaworków, albo stosuje prostą metodę. Kiedy silnik ostygnie, odkręcamy korek chłodnicy i uruchamiamy jednostkę napędową. Włączamy ogrzewanie w kabinie na pełną moc. Silnik powinien pracować dopóki, dopóty układ ogrzewania nie zacznie grzać na pełnej mocy. W tym czasie z otwartego korka mogą wydobywać się bąbelki powietrza. Cała operacja trwa zazwyczaj kilkanaście minut. Kiedy ogrzewanie zacznie pracować z pełną mocą, wyłączamy silnik. Gdy ostygnie, zakręcamy korek czym warto pamiętać podczas wymiany płynu chłodniczego?Aby przyspieszyć usuwanie płynu można odpiąć jeden z węzy układu chłodniczego w dolnej części chłodnicy, jednakże trzeba liczyć się z problemami przy jego ponownym montażu, związanymi z oryginalnymi opaskami metalowymi. Mogą być potrzebne specjalne szczypce do standardowej opaski, a czasami też nowa opaska. Po usunięciu starego płynu można zastosować specjalny środek do płukania układu chłodniczego, który pozwoli na usunięcie zanieczyszczeń. Stosuje się go według stosujemy koncentrat, to należy go rozcieńczyć zgodnie z zaleceniami producenta. Zbyt mała lub zbyt duża ilość koncentratu jest szkodliwa dla silnika, uniemożliwiając odpowiednie odprowadzenie ciepła, albo osiągnięcie właściwej temperatury roboczej płynu chłodniczego mieści się w układzie chłodzenia? Pojemność układu chłodniczegoPrzede wszystkim ilość płynu chłodniczego zależy od pojemności silnika, choć nie zawsze. Zazwyczaj pojemność układu chłodniczegoto od 5 do 9 litrów płynu. Spójrzmy na kilka przykładów:Citroen C1 0 12V CFA (benzyna) – 4,0 lRenault Clio III 2 TCeD4F-784 – 5,7 lVolkswagen Golf VI 4 TSICAXA(benzynowy) – 5,6 lToyota Avensis 6 1ZR-FAE (benzynowa) – 6,3 lMitsubishi L200 5 DI-D 4D56 (wysokoprężny) – 8,2 lFord Ranger 5 TDWLT-3 (wysokoprężny) – 9,4Mercedes Benz C W204 3,5 350 (benzynowy) – lVolkswagen Phaeton 0 W12 BAP (benzyna) – 17 lJak sprawdzić poziom poziomu płynu chłodniczego? Jak często to robić?Kiedy kontrolować poziom płynu chłodniczego? Najlepiej jak najczęściej. W nowoczesnych pojazdach a także w autach klasy premium stosowane są kontrolki ostrzegawcze na desce rozdzielczej, które informują o zbyt małej ilości płynu. Trzeba jednak pamiętać, że elektronika bywa zawodna (może zawieść czujnik), dlatego poziom płynu i tak warto stanu płynu chłodniczego w aucie jest proste. Po otwarciu maski należy znaleźć zbiorniczek wyrównawczy. Posiada on przezroczyste okienko z podziałką. Poziom płynu musi znajdować się pomiędzy MIN a MAX. Płyn musi być też czysty, bez śladów zanieczyszczeń i rozpoznać wyciek płynu z układu chłodzącego?W układzie chłodniczym może też dojść do wycieku płynu. To bardzo groźna awaria, która może doprowadzić do przegrzania i zatarcia silnika (na skutek utraty właściwości smarujących przez przegrzany olej silnikowy). Po czym poznać, że doszło do wycieku płynu chłodniczego?:Zapalona kontrolka informująca o braku płynu w układzie (tylko w niektórych autach)Brak płynu w zbiorniczku wyrównawczymŚlady płynu chłodniczego pod samochodem, pod chłodnicą, na górnej części osłon silnika, mokry spód węży układu chłodniczego, szczególnie przy połączeniachWskaźnik temperatury płynu chłodniczego osiąga bardzo wysokie wartościSpod maski silnika unosi się paraCiągle pracuje wentylator chłodnicy, choć samochód się poruszaDlaczego płyn chłodniczy należy uzupełniać?Co pewien czas może zdarzyć się konieczność uzupełnienia płynu. Jeśli trzeba to robić często, powinno się odwiedzić warsztat samochodowy w celu skontrolowania stanu samochodu. Warsztaty zajmujące się układem chłodzącym znajdziesz w swojej okolicy na wyciek płynu chłodniczego w czasie jazdy, albo jego poważny ubytek może doprowadzić do poważnego uszkodzenia (przegrzanie) albo całkowitego zniszczenia silnika (zatarcie).Jak dolać płyn do chłodnicy? Jak uzupełnić płyn chłodniczy w zbiorniczku wyrównawczym?Odkręcamy korek zbiorniczka wyrównawczego i wlewamy płyn uniwersalny lub odpowiednio rozrobiony koncentrat, uważając, aby jego poziom znajdował się pomiędzy oznaczeniami MIN i MAX. Zamykamy korek i na tym uzupełnienie się uzupełniamy przede wszystkim w zbiorniczku wyrównawczym, ale w przypadku poważnych braków trzeba wlać go do przypadku dużych braków (pamiętamy o tym, że silnik musi być zimny) odkręcamy korek chłodnicy, wlewamy płyn do momentu, aż cały układ się wypełni. Potem uzupełniamy poziom w zbiorniczku wyrównawczym, aby znalazł się pomiędzy oznaczeniami MIN i MAX. Uruchamiany silnik. Kiedy osiągnie temperaturę roboczą (możemy przejechać parę kilometrów) zatrzymujemy się, wyłączamy silnik i kontrolujemy poziom płynu w „okienku” zbiorniczka wyrównawczego. Jeśli jest zbyt niski, otwieramy korek zbiorniczka i dolewamy płynu. Pamiętamy o tym, że silnik i wszystkie jego elementy są gorące, a zatem istnieje ryzyko czym należy pamiętać podczas dolewania płynu do chłodnic?W układzie chłodniczym nie można stosować wody, zwłaszcza kranowej. Jeśli już przychodzi konieczność uzupełniania braków wodą (np. z powodu częstych wycieków) to wolno stosować tylko wodę trzeba stosować najdroższych płynów – opakowanie bardzo dobrego płynu chłodniczego kosztuje poniżej 50 dobrego płynu chłodniczego i jego terminowa wymiana pozwoli uniknąć całego szeregu awarii a także przedłuży trwałość jednostki chłodniczy to jeden z trzech najważniejszych płynów eksploatacyjnych, bezpośrednio odpowiedzialny za stan naszego silnika. W przypadku wycieków płynu lub zauważenia w nim zanieczyszczeń, warto jak najszybciej odwiedzić warsztat samochodowy, aby uniknąć kosztowych skontrolować stan płynu chłodniczego i wykonać naprawę układu chłodzącego silnika? Lista warsztatów i serwisów>Układ chłodzący jest jednym z najważniejszych w samochodzie, dlatego warto o niego profesjonalnie zadbać. Warsztaty zajmujące się układem chłodzącym znajdziesz w swojej okolicy na także:Co to jest hybryda plug in? Czy opłaca się kupić takie auto?Gdzie najlepiej kupić olej silnikowy?Płyn do wspomagania - kiedy i jak go wymienić?Uszkodzony sworzeń wahacza – jakie daje objawy?Wyciek oleju z silnika – skąd i dlaczego cieknie olej silnikowy, najczęstsze przyczynyCzy płyn w opłucnej jest niebezpieczny? Gdy w opłucnej pojawi się płyn, chory musi być natychmiast hospitalizowany. Jest to niebezpieczna sytuacja, która bez interwencji medycznej może zakończyć się śmiercią. Istotnym jest to, z jakimi objawami chory trafi do szpitala.W warszawie M20 może być ale w nowoczesnych autach z ciśnieniowym układem . chłodzenia to marny pomysł. Takie cyrki z kipieniem płynu najczęściej zaczynają się prozaicznie. Zakładam, że kiedyś nalane było to, co trzeba - gotowy płyn do chłodnic (do . minus trzydziestu kilku stopni) albo odpowiednio przyrządzona mieszanka okJak sami widzicie, gliceryna może być pomocna i przyjazna w wielu czynnościach domowych. Dobrze się też sprawdza w wywabianiu różnego rodzaju plam (ale o tym może innym razem). Warto więc w domu mieć opakowanie tego specyfiku, bo nie kosztuje wiele, a może nam się nie raz przydać. (Visited 55 149 times, 23 visits today)Jednak może stanowić on także składnik leków recepturowych wykonywanych w aptece wyłącznie na podstawie recepty. Płyn Lugola w postaci leku recepturowego stosowany jest najczęściej jako czynnik odkażający w roztworach przeznaczonych do płukania gardła, po odpowiednim rozcieńczeniu. *** Jak działa płyn Lugola?Płyn hamulcowy ma niebagatelny wpływ na działanie całego układu hamulcowego. Ważna jest jego regularna wymiana oraz kontrola. O tym jak to zrobić, dowiecie się w poniższym poradniku. Jednym z najważniejszych płynów eksploatacyjnych w samochodzie jest płyn hamulcowy. Bez niego praca układu hamulcowego jest niemożliwa.
Z czego wykonany jest płyn do glukometru? Płyn kontrolny do glukometru jest roztworem, który ma na celu sprawdzenie prawidłowego działania glukometru. Jest mieszanką wody, niewielkiej ilości glukozy z minimalną zawartością składników obojętnych chemicznie oraz barwnika spożywczego.
Korzystny efekt zabiegu utrzymywał się przez 5-13 miesięcy (średnio 9 miesięcy). Leczenie nadpotliwości toksyną botulinową może być przeprowadzone także w przypadku nadpotliwości okolic intymnych, a także głowy i twarzy. Oprócz powyższych metod do leczenia hiperhydrozy wykorzystuje się także laser. Leczenie nadpotliwości za
