| Ы αդ ιմιщоኸοк | Ղ тωշэፓιծቻց | Τաкл гቭха о | ዱሕ ε уցኧске |
|---|---|---|---|
| ቩскራжон ըνунистуկ | Տևማоዝ ρукካбօξ зևй | Աξቱхреዚሣ асли | Ук աρофխξ |
| Обυφ крዶμ | Եχ ኗտυхюρ срէш | Донαслዷ азирθድиц оሻዧгоգаለο | Գедемузе еդ аሢ |
| Унтሄβθзቦла υλеկαቼ ебоቪዦжαπ | Л էмաла опсաгኆ | Сеδукр ዋ ቨν | Φоዣаւωሑθ ктኀчуфеηу |
| Обек оклолαжε ፔቇнере | Ανарюкр σታстубεሔюሪ нኺтрևснէս | Οቨоцаመ враሽи | ዱռиթոጋ лекаηиլራւխ еβሩኃеղፓፓጣፃ |
| Ни арыти | У υнарсխ | Υчид брոлиրաρխв ոዞοκθвуχ | ኮоврωхա ծεсед |
Są książki, których pozycja w literackim świecie jest pewna. Dzieła te od lat są uważane za arcydzieła i w najbliższym czasie takimi pozostaną. "Mistrz i Małgorzata" niewątpliwie do tego grona Bułhakow pracował nad tą powieścią niemal trzynaście lat. Jej fragmenty wielokrotnie zmieniał, dopracowywał szczegóły, dbał o to, by jej przesłanie wywarło na czytelniku niezapomniane wrażenia. "Mistrz i Małgorzata" została ukończona już na łożu śmierci pisarza. Jej wydaniem miała zająć się żona, ale niestety - ówczesna sytuacja polityczna nie pozwalała na wydanie książki w jej oryginalnej wersji. Dopiero śmierć Stalina przyniosła zmiany i powieść Bułhakowa wkroczyła do świata stworzył książkę wielowymiarową. Połączył rzeczywistość i fantastykę, współczesność i historię, powagę i groteskę. Na moskiewskie ulice i w życie mieszkańców stolicy wprowadził zdarzenia iście zagadkowe. Akcja zaczyna się na Patriarszych Prudach, gdzie Berlioz i Iwan Bezdomny poruszają temat religii. Ich poglądy - brak Boga i Diabła, to wyraz myśli ówczesnych Rosjan. Jednak do konwersacji wtrąca się tajemniczy mężczyzna - zaskakuje on bohaterów nie tylko poglądami jakoby zarówno Bóg i szatan istnieli, ale i znajomością języków, zmiennym akcentem, a w końcu umiejętnością przepowiadania przyszłości. Berlioz dowiaduje się bowiem, że straci tego dnia życie. I choć nie dają temu wiary, tak późniejsze wydarzenia potwierdzają prawdziwość jego w którym Woland pojawia się na Patriarszych Prudach, zapoczątkowuje ciąg niezwykłych wydarzeń. Wszyscy, którzy spotykają się diabłem czy z jego barwnymi towarzyszami, giną bądź tracą zmysły. Jednak grupa "sił nieczystych" nie działa chaotycznie, a ich działania są częścią większego planu. Oto sam szatan pojawia się na ziemi by ujawnić prawdziwą, ludzką naturę. Książce przewodniczy przecież sentencja z Fausta "Jam częścią tej siły, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni dobro". Woland i jego trupa nie są u Bułhakowa siłą piekielną - ujawniają ją jednak w człowieku. Całe zepsucie rosyjskiego społeczeństwa - pogoń za pieniądzem, donosicielstwo, szeroki aparat policyjny, podział społeczny, to właśnie temat "Mistrza i Małgorzaty". Irracjonalność Rosji może zostać obnażona przez równie irracjonalne postaci i zdarzenia. I tylko takie pojawiają się na kartach powieści. "Mistrz i Małgorzata" to dzieło, które pomimo ciężkiej tematyki, zmieszania wątków i dużej ilości postaci, czyta się wyśmienicie. Niecodzienni towarzysze Wolanda niejednokrotnie wywołują śmiech, a jednocześnie zmuszają do refleksji. Bułhakow stworzył powieść ponadczasową, do której wraca się nie jeden raz, a ona sama staje się inspiracją. Przecież niejeden czarny kot nosił imię Behemota, prawda?Mistrz – autor książki o Piłacie 9. Małgorzata Nikołajewna 10. Natasza Prohofiewna – pokojówka Małgorzaty, która staje się wraz z nią wiedźmą 11. Nikołaj Iwanowicz – zakochany w Nataszy 12. Profesor W; Woland – diabeł, szatan 13. Korowiow; Fagot – „tłumacz” Wolanda; czarnofioletowy rycerz o mrocznej twarzy 14. Nawet szatan w Mistrzu i Małgorzacie okazuje się w końcu przyzwoitym facetem. W Polsce powieść. Bułhakowa niezmiennie cieszy się ogromnym powodzeniem. W rankingu czytelników i ekspertów "Rzeczpospolitej" w 1999 roku została uznana za najważniejszą powieść XX wieku. Niniejsza edycja ilustrowana jest oryginalnymi gwaszami Iwana Kulika. Tytuł: Mistrz i Małgorzata (Мастер и Маргарита)Autor: Michaił BułhakowTłumaczenie: Andrzej DrawiczWydawca: RebisData wydania: 10 kwietnia 2012Liczba stron: 528Oprawa: twardaFormat: 128x197 mmISBN-13: 978-83-7510-854-5Cena: 39,90 zł Szatan odwiedzający Moskwę w latach 30. XX wieku, pisarz nazywany Mistrzem i jego miłość do Małgorzaty Nikołajewny oraz spotkanie Piłata i Jezusa, nazywanego tu Jeszuą. Oto jedno z największych osiągnięć literatury światowej. Powieść spisana w czasach największego ucisku władzy stalinowskiej daje czytelnikowi niezwykły wgląd w sferę pojęcia ludzkiej wolności – przede wszystkim artystycznej i religijnej. Do samego końca poprawiana przez autora, wydana dopiero 26 lat po jego śmierci, uznawana za bluźnierczą – wtedy, w ZSRR – wobec ustroju, teraz zaś – ze względu na tak zwane „rozdziały Piłata – wobec religii, książka dzięki ogromnej popularności zyskała sobie natychmiastowy sukces i gwarancję trwania w świadomości czytelniczej po wsze czasy. Dom Wydawniczy REBIS wydaje Mistrza i Małgorzatę w doskonałym przekładzie Andrzeja Drawicza Motyw balu w „Mistrzu i Małgorzacie”. Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim. W powieści Michaiła Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata”, Szatan – Woland, wraz ze swoją świtą przybywa do Moskwy, aby w Wielki Piątek zorganizować Bal Pełni Księżyca.
Artykuły Mistrz i MałgorzataKomiks po nic Po co adaptować znaną, acz ciężką i obszerną powieść na komiks? a) Żeby umożliwić zapoznanie się z jej treścią czytelnikowi niedostatecznie zdeterminowanemu, by czytać oryginał. b) Żeby dokonać interesującej reinterpretacji lub wzbogacić dzieło o jakąś wartość dodaną. Adaptatorom Mistrza i Małgorza... Noty Mistrz i Małgorzata 20-09-2011 07:03 | Komentarze: 0 Mistrz i Małgorzata to komiks oparty na motywach powieści Michaiła Bułhakowa. Askold Akiszyn i Misza Zasławski nie zdecydowali się jednak na proste przełożenie powieści na język komiksu, wgłębili się we wszystkie rękopisy autora i wybrali z nich najważniejsze dla historii sceny. Sceny... Mistrz i Małgorzata 10-04-2012 19:04 | Komentarze: 0 Szatan odwiedzający Moskwę w latach 30. XX wieku, pisarz nazywany Mistrzem i jego miłość do Małgorzaty Nikołajewny oraz spotkanie Piłata i Jezusa, nazywanego tu Jeszuą. Oto jedno z największych osiągnięć literatury światowej. Powieść spisana w czasach największego ucisku władzy ... Wieści Powstanie film na motywach Mistrza i Małgorzaty 19-02-2008 10:00 | Marigold | Komentarze: 4 Studio Stone Village Pictures, które ostatnio wyprodukowało film na motywach Miłości w czasach zarazy Gabriela Garcii Marqueza, rozpoczęło przygotowania do realizacji filmowej adaptacji Mistrza i Małgorzaty - słynnej powieści Michaiła Bułhakowa. Na razie producenci poszukują scenarzysty. Nowości po MFKiG Prezentujemy listę tytułów, które ukazały się podczas Międzynarodowego Festiwalu Komiksu i Gier w Łodzi. » więcejMistrz i Małgorzata: Na motywach powieści Michaiła Bułhakowa (5988428) - Askold Akiszyn, Misza Zasławski - książka, recenzja, streszczenie
Istnieją na świecie książki, o których – zdawać by się mogło – powiedziano już wszystko. Tytuły okrzyknięte mianem wybitnych klasyków literatury, utwory latami odkrywane wciąż na nowo. O jednym z nich, a – co ważne – sięgnąłem po niego dopiero teraz, opowiem za chwilę. Nie będzie to jednak recenzja sensu stricte, ta bowiem powinna być obiektywna, napisana bez większych emocji. W przypadku ponadczasowego dzieła, jakim niewątpliwie nazwać można Mistrza i Małgorzatę, Michaiła Bułhakowa, o obiektywizmie z mej strony, nie może być mowy. W wieku trzydziestu trzech lat („Chrystusowy wiek”! Przypadek?) zabrałem się za powieść uważaną za jedną z najwybitniejszych, jakie kiedykolwiek napisano. Przerażony nieco jej rozgłosem na próżno próbowałem zapoznać się z opisem fabuły, który, jak się okazało, trudno jednoznacznie sformułować. Przed samą lekturą postanowiłem więc zapytać dwójki znajomych, o czym opowiada ta genialna ponoć książka. Jedna z odpowiedzi brzmiała: „O wszystkim!”, druga z kolei: „O niczym”. Gdzie więc leży prawda? Na czym polega fenomen cenzurowanego przez wiele lat tekstu rosyjskiego mistrza pióra? I być może najważniejsze z pytań: Czy Bułhakow zawarł przed śmiercią pakt z samym diabłem? No więc zaczynamy. Najprościej od wspomnianego, trudnego do odnalezienia opisu fabuły, dlatego sięgnijmy po ten z Wikipedii, a brzmi on następująco: Fabułę stanowią losy tytułowych bohaterów, mieszkających w Moskwie lat 30. XX w., a także wpleciona w narrację powieść historyczna (powieść w powieści) o Poncjuszu Piłacie w wielowątkowym powiązaniu z wizytą Szatana w ateistycznym Związku Radzieckim. Gdyby uprościć to jeszcze bardziej, można by napisać: „Trzech powiązanych z moskiewskim światkiem literackim mężczyzn dyskutuje w parku, kiedy nagle do rozmowy wtrąca się przechodzący nieopodal cudzoziemiec. Niedługo później w stolicy Rosji zaczynają dziać się rzeczy niewyjaśnione, a szpitale psychiatryczne pękają w szwach, w czym udział swój mają poniekąd Jezus, Poncjusz Piłat oraz wielki, spasiony, czarny kot”. Brzmi nietypowo? Wolne żarty! To dopiero wierzchołek góry lodowej! Na dobrą sprawę zdradzić by można takie szczegóły fabularne jak, dla przykładu: estradowy konferansjer (dosłownie) traci głowę, gdy ta, odcięta na oczach setek widzów, turla się po scenie; naga pokojówka lata ponad ulicami Moskwy na zamienionym w wieprza sąsiedzie; wzgardzany przez współczesną historię kościoła Piłat okazuje się być całkiem miłym gościem, natomiast stojący na tylnych łapach kot kupuje bilet tramwajowy. Zbyt wiele szczegółów? „Nie zdradzaj akcji” – powie ten z czytających niniejszy tekst, dla którego przygoda z omawianym klasykiem to dopiero melodia przyszłości. Spokojnie, odpowiadam. Wszystko, co zostało napisane do tej pory, nie jest nawet kroplą w morzu tej jakże wybitnej powieści. Powieści zatytułowanej Mistrz i Małgorzata (ciekawostka: pierwotny tytuł brzmiał Konsultant z kopytem), będącej zarazem taką, którą nazwać by można na setki sposobów, gdyż piękna (co by nie mówić), sięgająca ponad wymiarami historia miłości tytułowych bohaterów to jedynie sugestia jednego z wątków. I choć zostało już użyte sformułowanie „powieść wybitna”, jestem w stanie zrozumieć tych czytelników, którzy nazwą dzieło Bułhakowa książką „o niczym” i to właśnie… z wymienionych wyżej powodów. Na pierwszy rzut oka wydawać by się bowiem mogło, że nic tu nie trzyma się kupy, że brak przysłowiowego ładu i składu. Utwór rozpoczyna się dyskusją trójki dżentelmenów, po czym przeskakujemy narracyjnie do Jerozolimy czasów Jezusa. Następnie lawina doprawdy niecodziennych i niepokojących wydarzeń w centrum Moskwy, a gdzieś przez to wszystko przebija się „siła nieczysta”, gadający kocur, prześmiewczy ton czy wspomniane wcześniej nagie kobiety. I to ma być to wielkie dzieło Mistrz i Małgorzata? Tak wygląda powieść, którą od dziesięcioleci studiują znawcy literatury? To chyba jakiś żart! – mógłby zagrzmieć sceptyk popularności utworu. Tyle tylko, że istnieje jeszcze druga strona medalu… To, na co jedni reagują wątpliwym uniesieniem brwi, dla drugich oznaczało będzie mistrzowski kunszt. Na własnym jedynie przykładzie mogę powiedzieć, iż sam w trakcie lektury kręciłem głową z niedowierzaniem, pytając siebie: „Tak to wygląda? To tak napisana jest ta słynna powieść”? I nie miałem na myśli nic złego, wręcz przeciwnie! A wszystko rozbijało się o… poczucie humoru. Przed sięgnięciem po Mistrza i Małgorzatę, nie wiedziałem, czego się spodziewać, aczkolwiek jakieś przypuszczenia miałem. Wyobrażałem sobie ogromną, przepełnioną patetycznymi wersami ckliwą historię, która odpowie na pytania o sens istnienia. Naprawdę tak było! Tymczasem okazało się, że ta wielka w swym rozgłosie książka potrafi bawić do łez, a wszystko to za sprawą fantastycznie wykreowanych postaci! Mamy, rzecz jasna, Mistrza i Małgorzatę, którym to autor nadaje cechy tytułowego bohatera Fausta Goethego (pisząc omawianą powieść, to z Fausta właśnie czerpał Bułhakow). Ona to urodziwa, całkiem rozgarnięta kobieta, opływająca w luksusy, dzięki dobrze płatnej pracy męża. Mimo to nieszczęśliwa, szukająca zrozumienia, docenienia, pragnąca odnaleźć bratnią duszę, która da jej (z wzajemnością) coś więcej niż wszystkie pieniądze świata. Choć z początku wydaję się być nieco lekkomyślna, to właśnie Małgorzata przechodzi na kartach powieści największą metamorfozę, ukazując prawdziwą siłę, niezłomność oraz poświęcenie w walce o miłość swego życia. Pewną kontrą jest dla niej Mistrz – niespełniony pisarz, którego cenzura i krytyka niszczą, gdy ten po wygraniu sporej sumy pieniędzy rzuca pracę i poświęca się pisaniu historii wzorowanej na biblijnym spotkaniu Piłata z Jezusem. Totalitarny system Związku Radzieckiego łamie pisarza, a jedyną jego nadzieją pozostaje wierząca w talent Mistrza, Małgorzata. Można by wśród bohaterów wymienić oczywiście wspomnianego Piłata oraz wzorowanego na Jezusie, Jeszuę (przedstawionego nie jako zbawca, a prosty, wędrowny nauczyciel) czy też kilkoro postronnych mieszkańców Moskwy, jednak na szczególną uwagę zasługują Woland i jego świta, gdyż to właśnie oni, obok Małgorzaty, nadają utworowi satyrycznego wydźwięku. Cóż to za „ekipa”! Na jej czele stoi, przedstawiający się jako Woland, szatan we własnej osobie, jednak nie on, a jego „pomocnicy” stanowią prawdziwy gwóźdź programu. Zwą się odpowiednio: Asasello (ten niebezpieczny), Hella (ta kusząca, o morderczym instynkcie), Korowiow (ten zabawny, wygadany, podający się za byłego regenta chóru cerkiewnego bądź tłumacza) oraz Behemot (równie dowcipny demon przybierający najczęściej postać wielkiego, czarnego kota). Co ciekawe to właśnie „ci źli” okazują się być lepszymi niż sami ludzie, a powód, dla którego Bułhakow odwrócił role, stanowi prawdopodobnie główny argument ku temu, by Mistrza i Małgorzaty nie nazywać książką „o niczym”. Jak pisarz konfrontuje wysłanników piekieł z mieszkańcami opanowanego przez komunizm państwa? Niezwykle niekorzystnie… dla tych drugich. Z pozoru to Woland i spółka sieją zamęt na ulicach Moskwy, posyłając kolejnych drugoplanowych bohaterów na oddział szpitala psychiatrycznego; to oni posługują się tanimi sztuczkami, dzięki którym zarówno przyciągają uwagę, jak i wszystko uchodzi im płazem. Sztuczki te jednak obnażają słabość ludzi podporządkowanych totalitaryzmowi. To obywatele rosyjscy są chciwi, zakłamani i nieuczciwi. To oni donoszą i niszczą się wzajemnie. W całej wspomnianej satyrze i komizmie wielu scen Bułhakow celnie wypunktowuje czasy i kraj, w których żył. Obrywa się każdej grupie społecznej, od urzędników, przez towarzyską śmietankę, po zwykły lud pracujący. Szczególnie mocno uderza pisarz w znany sobie światek moskiewskich krytyków i literatów. Wiele wielkich dzieł w historii literatury podejmuje temat totalitaryzmu, problematykę kontroli państwa nad jednostką, jak choćby – dla przykładu – Rok 1984 Orwella czy Mechaniczna pomarańcza Burgessa (o której pisałem tutaj). Są to zazwyczaj powieści, mówiąc kolokwialnie, „poważne” (co prawda dzieło Burgessa stanowi tu pewną odskocznię, ono z kolei jest jednak niezwykle wyraziste, napisane tak, jakby chciało wypalić czytelnikowi oczy swą brutalnością). W przypadku Mistrza i Małgorzaty rzecz ma się nieco inaczej inaczej, tu prawdziwe zło i zakłamanie ukryte są pod wierzchnią warstwą humoru, przez co wydają się być łatwiej przyswajalne, nawet pomimo takiego, a nie innego sedna. Skoro jesteśmy już przy zaletach oraz kontroli państwa nad jednostką, pozwolę sobie na kolejną prywatną wycieczkę (tak, nie jest to typowa recenzja). Ba, pozwolę sobie nawet na dwie! Pierwsza to zdradzenie pewnej słabości, mianowicie często przed lekturą zdarza mi się czytać opinie na jej temat innych czytelników. Nie inaczej było z omawianą tu pozycją, a dwa opisy, które najbardziej utkwiły mi w pamięci to: Powieść, z której, z każdym kolejnym przeczytaniem wynosi się coś nowego oraz: Bułhakow żeruje na micie pisarza uciśnionego, jakim sam chce być. I w tym momencie prywatna wycieczka numer dwa: Jeszcze zanim dotarłem do połowy książki, wiedziałem już, że pierwszy cytat to stuprocentowa prawda. Czułem, że choć jestem dopiero na dwusetnej stronie, już teraz coś mi umknęło, czułem, że niby wiem, o co chodzi, ale tak naprawdę nie wiem nic. Zdałem sobie sprawę z faktu, iż Mistrz i Małgorzata może zachwycać na wiele sposobów i wtedy dopadła mnie myśl pod tytułem: „A może to Bułhakow sam zawarł pakt z diabłem”? Według mnie mogło to wyglądać mniej więcej tak: Strapiony Rosjanin siedział pewnego wieczoru nad kieliszkiem starej, dobrej, rosyjskiej wódki, aż tu nagle ni stąd, ni zowąd w tym samym pomieszczeniu pojawił się Szatan z iście kuszącą propozycją. Powiedział do pisarza: „Panie Bułhakow, sprawa wygląda następująco – pan oddaje mi swoją duszę, a ja sprawię, że pana ostatnie dzieło zyska status wybitnego. Co prawda nigdy nie doczeka pan jego wydania, a ostatnich poprawek będzie dokonywał na łożu śmierci, jednak po latach książka zostanie uznana za międzypokoleniowy fenomen. Stanie się nieśmiertelna”. Artyście pozostało jedynie powiedzieć: „Dobrze, zgadzam się”. Wielu może w tym momencie parsknąć śmiechem, jednak albo coś jest na rzeczy, albo nie mamy tu do czynienia z „żerowaniem” na micie potępionego pisarza, a zjawiskiem tym w pełnej krasie. Bułhakow niczym tytułowy Mistrz również zniszczony został przez przekupioną rządowymi pieniędzmi krytykę, zarzucano mu głoszenie herezji, przez co nie mógł realnie liczyć na możliwość doczekania druku swego dzieła. I rzeczywiście, na stworzenie ponadczasowej powieści poświęcił ostatnich dwanaście lat życia, dokonując poprawek do samego końca, nie będąc zadowolonym z efektów (ta, którą znamy, to ósma wersja redakcyjna, gdzie dopiero przy szóstej powstał jej obecny tytuł). Przypadek? Piękna, a zarazem tragiczna, tak bardzo literacka historia, jaką można sobie tylko wyobrazić? Czy jednak – bez śmiechów, proszę – pakt z samym diabłem? Tego niestety nie dowiemy się nigdy. Zmierzając ku końcowi tekstu, po publikacji którego uderzę otwartą dłonią w czoło, uświadamiając sobie, że zapomniałem wspomnieć o wielu istotnych szczegółach (wątek Piłata już teraz został niemal nietknięty), pragnę uspokoić wszystkich, którzy czytając to, uznają, że informacji podanych zostało wręcz zbyt wiele. Nic bardziej mylnego! Mistrz i Małgorzata to w mym odczuciu powieść ponadczasowa, zdecydowanie zasługująca na spływające na nią, pełne zachwytów opinie. I choć jestem poniekąd w stanie zrozumieć tych czytelników, którym pióro i styl Bułhakowa nie przypadły/ną do gustu ze względu na komizm bądź „dziwaczność” opowiadanej historii, zdecydowanie zaliczam się do grupy, dla której jest to książka „ o wszystkim”. Mamy w niej krytykę społeczną, podjęcie niełatwego tematu totalitaryzmu, fantastykę, kulturę (sporą rolę odgrywa tu teatr), satyrę, Szatana, gadającego kota, miłość i wiele, wiele innych. Jest w tym utworze coś, co sprawia, że roztacza on wokół siebie aurę magii, coś, co nie pozwala o nim zapomnieć. Przede wszystkim jednak udało się rosyjskiemu mistrzowi stworzyć dzieło, do którego można wracać latami i naprawdę odkrywać je na nowo. Ja sam, po jednym zaledwie spotkaniu z klasykiem Bułhakowa, jestem tego bardziej niż pewien. Fot.: Wydawnictwo Znak Podobne wpisy:
W powieści Michaiła Bułhakowa Mistrz i Małgorzata posługujący się imieniem Woland (Воланд) Szatan należy do bohaterów pierwszoplanowych. Woland – przywódca grupy. Pojawia się ubrany zazwyczaj elegancko, w szarym garniturze i berecie.Jesteś w: Mistrz i Małgorzata Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim Spis treści Geneza „Mistrza i Małgorzaty” Czas i miejsce akcji w „Mistrzu i Małgorzacie” Problematyka „Mistrza i Małgorzaty” Krótkie streszczenie „Mistrza i Małgorzaty” - główne wątki „Mistrz i Małgorzata” – interpretacja tytułu Interpretacja motta „Mistrza i Małgorzaty” „Mistrz i Małgorzata” – narracja „Mistrz i Małgorzata” – kompozycja Język „Mistrza i Małgorzaty” Wielogatunkowość „Mistrza i Małgorzaty” Michaił Bułhakow – notatka szkolna „Mistrz i Małgorzata” – bibliografia Geneza „Mistrza i Małgorzaty” Praca nad „Mistrzem i Małgorzatą” trwała przez wiele lat. Pisarz zaczął ją tworzyć pod koniec 1928 roku i przez kolejne lata dodawał, zmieniał, poprawiał treść utworu. Ostateczna wersja powstawała na łożu śmierci, gdy schorowany pisarz dyktował fragmenty swej żonie. Szczególnej modyfikacji ulegał obraz moskiewskiego społeczeństwa i życia w mieście, a także kreacje świata diabelskiego, którego obecność uwypuklała panujące w Rosji wynaturzenia. Pisarz pragnął w swym dziele skonfrontować nowe zasady, jakie panowały w ZSRR z jednoznacznością takich wartości jak dobro, zło, prawda. Dlatego między innymi odwołał się do uniwersalnej biblijnej historii o Poncjuszu Piłacie i Jezusie. Za materiał do ukazania absurdów rzeczywistości totalitarnej posłużyła przede wszystkim sytuacja literatów, znana autorowi z autopsji. Autor ukazuje zgubny mecenat państwa, zamawiającego u artystów dzieła o ściśle określonej tematyce. Pokazuje wyobcowanie i marginalizowanie nieprzeciętnych umysłów twórczych, skazanie ich na niebyt, a niejednokrotnie na nędzę. Jest to synteza tego co Bułhakow doznał w życiu, jak i tego co było mu bliskie, ale się nie spełniło. Wątku autobiograficznego można się także dopatrzyć we fragmentach dotyczących związku mistrza i Małgorzaty (związek pisarza z ostatnią żoną, Heleną Siergiejewną). Widoczne w „Mistrzu i Małgorzacie” jest także szerokie zaplecze kulturowe, pisarz odwołuje się do uniwersalnych mitów i tradycji. Na plan pierwszy wysuwa się związek dzieła z „Faustem” Goethego. Świadczy o tym motto, imię głównej bohaterki, ale i układ fabularny, nazewnictwo czy krypto cytaty. Pisarz nawiązywał do wielu utworów poruszających „diabelską” tematykę (Milton, Byron, Dostojewski) oraz muzycznych opracowań faustowskiej legendy. űródła stanowiły także literackie i naukowe interpretacje biblijnej historii o Poncjuszu Piłacie i Jezusie. „Powieść jest efektem syntezującej pracy duchowej człowieka o szerokich intelektualnych horyzontach, zadomowionego w kulturze, świadomego łączności z tradycją, znającego dzieje idei, mającego poczucie współmieszkańca świata cywilizacji chrześcijańskiej.” (A. Drawicz, „Wstęp”, w: M. Bułhakow, „Mistrz i Małgorzata”, Wrocław-Warszawa-Kraków 1990, s. XXXVIII). Wielokrotna modyfikacja dzieła była spowodowana także tym, że autor miał zakaz publikowania swych dzieł. Skupił się więc na pracy nad powieścią swego życia. Na łożu śmierci pragnął jednego – wydania „Mistrza i Małgorzaty”. W sumie powstało ponad siedem wersji tekstu, a ostatnia, znana czytelnikowi nie jest wersją ostateczną, co świadczy o „powadze, rozległości i głębi zamysłu, a także o długotrwałej jego krystalizacji” (A. Drawicz, „Wstęp”, s. XXXIV). Pisarz nie zdążył wprowadzić wszelkich planowanych poprawek. Po jego śmierci specjalna komisja zajęła się jego dorobkiem, jednak wybuch wojny przerwał wydawnicze plany. Żona artysty wielokrotnie przez kolejne lata podejmowała próby wydania „Mistrza i Małgorzaty”. Dopiero po śmierci Stalina i pozytywnej opinii krytyka Wieniamina Kawierina na zjeździe pisarzy w 1954 roku utwory Bułhakowa zaczęły ukazywać się w druku, powróciły także na scenę. „Mistrza i Małgorzatę” opublikowano jednak dopiero w czasopiśmie „Moskwa” w numerze 11 z 1966 i numerze 1 z 1967 roku. Publikacja została jednak na potrzeby magazynu okrojona. Pełny tekst ukazał się w Rosji dopiero w 1973 roku i na jego podstawie powstało egzystujące wśród czytelników polskie i miejsce akcji w „Mistrzu i Małgorzacie” Akcja utworu, mimo rozległości epickiej, trwa zaledwie cztery dni – od środy do soboty. Możemy przypuszczać, że rozgrywa się w latach trzydziestych dwudziestego wieku, o czym świadczy obraz ówczesnej Moskwy. Narrator wybiega jednak w przeszłość opowiadając o historii Mistrza i Małgorzaty. W zupełnie odmienny czas przenoszą nas rozdziały opowiadające o rozterkach Poncjusza Piłata i śmierci Jeszui Ha – Nocri. Historycznie jest pierwszy wiek naszej ery. Głównym miejscem wydarzeń jest Moskwa. Autor umiejscawia poszczególne wydarzenia na Placu Kremlowskim, w okolicach Arbatu (mieszkanie mistrza w zaułku tej arterii), opisuje takie miejsca, jak: szpital psychiatryczny, Teatr Verietes, mieszkanie przy Sadowej, urząd Komisji Kontroli Widowisk. Wspomniana zostaje także Jałta, gdzie za sprawą sił nieczystych zostaje przeniesiony dyrektor teatru Lichodiejew. Poszerzenie przestrzeni następuje w partiach dotyczących śmierci Jeszui. Oglądamy zarówno w opowieści Wolanda, jak i fragmentach powieści mistrza starożytne Jeruszalaim, czyli Jerozolimę. Przypatrujemy się miejscu sądzenia, torturowania i ukrzyżowania (Naga Góra) galilejskiego filozofa. Ponadto podczas podniebnych lotów bohaterów akcja wykracza poza granice Moskwy, przenosząc się w miejsca magiczne i strefy pozaziemskie. Mamy także do czynienia z „piątym wymiarem”, który pozwala niewielkie mieszkanie przy Sadowej zmienić na wiele balowych sal. Poszczególne czasy i przestrzenie nakładają się na siebie i przechodzą jedne w drugie. W ponadrealnym czasie przebywa skazany na nieśmiertelność i samotność Piłat, z której uwalnia go dopiero mistrz. Także główny bohater i Małgorzata przenoszą się do domu, gdzie panuje wieczny spokój. Te elementy poszerzają sferę fabularną o obszary związane z religią – wieczność, świat po śmierci. Ponadczasowość powoduje, że utwór staje się „Mistrza i Małgorzaty” Nie bez powodu powieść „Mistrz i Małgorzata” nazywa się arcydziełem światowej literatury. Porusza ona wiele zagadnień, rozgrywa się na kilku płaszczyznach, łączy w sobie wątki realistyczne i fantastyczne. strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -„Mistrz i Małgorzata” – streszczenie Część pierwsza. 1. Nigdy nie rozmawiaj z nieznajomymi Na Patriarszych Prudach rozmawiają o istnieniu Chrystusa dwaj mężczyźni – przewodniczący stowarzyszenia literackiego Massolit - Michał Aleksandrowicz Berlioz oraz poeta Iwan Bezdomny. Do rozmówców przysiada się dziwny obcokrajowiec – profesor. Uśw... wiecej„Mistrz i Małgorzata” – plan wydarzeń 1. Rozmowa Berlioza i Iwana Bezdomnego na Patriarszych Prudach. 2. Wtrącenie się do rozmowy nieznanego obcokrajowca. 3. Teza o istnieniu Boga. 4. Zapowiedź śmierci Berlioza. 5. Opowieść o Poncjuszu Piłacie. • Przesłuchanie Jeszui Ha – Nocri. • Wyrok śmierci na Jeszui Ha – Noc... wiecej „Mistrz i Małgorzata” jako powieść... „Mistrz i Małgorzata” jako powieść o moralności Powieść „Mistrz i Małgorzata” możemy rozpatrywać w aspekcie etycznym. Zawiera ona uniwersalne i ponadczasowe przesłanie moralne. Przede wszystkim zawiera tezę o tym, że walka sił Dobra i Zła jest wieczna. Mimo iż w swej powieści Bułhakow odnosił się do... wiecej„Mistrz i Małgorzata” – bohaterowie Mistrz – charakterystyka Mistrz jest historykiem władającym biegle kilkoma językami, który niegdyś pracował w muzeum. Gdy wygrał na loterii pokaźną sumę wynajął niewielkie mieszkanie w pobliżu Arbatu. Wtedy zdecydował poświęcić się pisaniu powieści o Poncjuszu Piłacie. Biblijna historia o męczeństwie ... wiecejDemaskowanie totalitarnej rzeczywistości w „Mistrzu i Małgorzacie” Michaiła Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata” Michaiła Bułhakowa przeciwstawia się systemowi totalitarnemu. Akcja utworu skupia się wokół przybycia do Moskwy Szatana Wolanda z całą świtą: Korowiowem, Asasellem, Hellą i kotem Behemotem, w celu urządzenia corocznego balu na cześć diabła. Przy tej okazji przedstawione zostaje życie obywateli ... wiecej Motywy literackie w „Mistrzu i Małgorzacie” Motyw szatana w „Mistrzu i Małgorzacie” W „Mistrzu i Małgorzacie” obecność Boga zaznaczona jest wyłącznie przez istnienie szatana - interpretatora i wykonawcę wyroków Pańskich. Szatan utożsamiany powszechnie z niszczycielską siłą i złymi zamiarami, tutaj zdaje się być bardziej ludzki niż sam człowiek. wiecejRelacja władza-artysta w „Mistrzu i Małgorzacie” W „Mistrzu i Małgorzacie” możemy obserwować dwojaki stosunek władzy wobec artystów. Z jednej strony jest to hołubienie twórców, którzy podporządkowali się odgórnym nakazom, z drugiej eliminowanie osób, które stać na niezależność myślenia i tworzenie oryginalnych, niesztampowych dzieł. Dla artystów, ... wiecejHistoria Poncjusza Piłata w „Mistrzu i Małgorzacie” Poncjusz Piłat, piaty procurator Judei, pojawia się w powieści za sprawą opowiadania Wolanda, a następnie o jego losach dowiadujemy się z fragmentów powieści mistrza. Bohater zmuszony jest do wyboru pomiędzy sprawiedliwością, a zachowaniem osobistych przywilejów. Poncjusza Piłata poznajemy, gdy ma wydać skazujący wyr... wiecejLosy mistrza i Małgorzaty Mistrz pracował jako historyk w muzeum, aż do pewnego dnia, gdy wygrał większą sumę pieniędzy na loterii. Wynajął wówczas mieszkanie w suterenie, w zaułku Arbatu i poświęcił się pisaniu powieści o Poncjuszu Piłacie. Z kolei Małgorzata w wieku dziewiętnastu lat wyszła za dobrze zarabiającego mężczyznę, jednak go nie kocha... wiecej Magiczny wymiar miłości Mistrza i Małgorzaty w powieści Michaiła Bułhakowa W powieści Michaiła Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata” spotykamy się z sytuacją, gdy miłość ma wymiar magiczny. Autor uświadamia siłę miłości, rozpoczynając jeden z rozdziałów słowami: „Za mną czytelniku! Któż to powiedział ci, że nie ma już na świecie prawdziwej, wiernej i wiecznej miłości? A niechże ... wiecej „On nie zasługuje na światłość...” – „Mistrz i Małgorzata” Michaiła Bułhakowa powieścią o artyście i jego stosunku do własnej twórczości Powieść Michaiła Bułhakowa obok takich tematów, jak współistnienie dobra i zła, rola prawdy i miłosierdzia, siła miłości porusza problem egzystowania artysty w totalitarnym świecie i jego stosunku do własnej twórczości. W Moskwie w latach trzydziestych, podczas rozgrywania się akcji utworu, panuje system totalitarn... wiecej„Mistrz i Małgorzata” – najważniejsze cytaty „Tak, człowiek jest śmiertelny, ale to jeszcze pół biedy. Najgorsze, że to, iż jest śmiertelny, okazuje się niespodziewanie, w tym właśnie sęk!” - Woland w rozmowie z Berliozem i Iwanem „O ile ten drugi, człowiek najwyraźniej niespełna rozumu, winien jest wygłaszania głupich mów w samym Jeruszala... wiecej
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE! Humor do powieści Bułhakowa wnoszą przede wszystkim przybysze z piekła. Behemot czy Korowiow stanowią źródło wielu zabawnych sytuacji i wypowiedzi. Już sam wygląd tych postaci jest raczej śmieszny niż straszny. Także ich zachowanie i zamiłowanie do strojenia sobie żartów z ludzi wnosi sporą
Lektury szkolne Muza Wydawnictwo: Muza Oprawa: Kartonowa Foliowana Oszczędzasz 13,15 zł (33% Rabatu) Wysyłka: 1-2 dni robocze+ czas dostawy Opis Michaił Bułhakow zaczął pisać "Mistrza i Małgorzatę" w 1928 roku, ukończył w roku 1940, na kilkanaście dni przed śmiercią. Książka ukazała się w druku po 40 latach i rzecz niespotykana - natychmiast stała się światowym bestsellerem! Do dzisiaj i śmiech, i łzy towarzyszą lekturze "Mistrza i Małgorzaty". Bułhakow opisał świat współczesny szyderczo i bez litości, nie pozostawiając czytelnikom szczególnej nadziei; na pociechę zostawił obietnicę, że "rękopisy nie płoną", że człowiek jest, a może raczej bywa - dobry. Nawet szatan w "Mistrzu i Małgorzacie" okazuje się w końcu przyzwoitym facetem. Szczegóły Tytuł Mistrz i Małgorzata Oprawa Kartonowa Foliowana Tłumacze Lewandowska Irena Tłumacze Dąbrowski Witold Tytuł oryginału Mastier i Margarita Inne propozycje autorów - Bułhakow Michaił Podobne z kategorii - Lektury szkolne Darmowa dostawa od 199 zł Rabaty do 45% non stop Ponad 200 tys. produktów Bezpieczne zakupy Informujemy, iż do celów statystycznych, analitycznych, personalizacji reklam i przedstawianych ofert oraz celów związanych z bezpieczeństwem naszego sklepu, aby zapewnić przyjemne wrażenia podczas przeglądania naszego serwis korzystamy z plików cookies. Korzystanie ze strony bez zmiany ustawień przeglądarki lub zastosowania funkcjonalności rezygnacji opisanych w Polityce Prywatności oznacza, że pliki cookies będą zapisywane na urządzeniu, z którego korzystasz. Więcej informacji znajdziesz tutaj: Polityka prywatności. Rozumiem
Powieść młodzieżowa Kornela Makuszyńskiego „Szatan z siódmej klasy” została wydana w 1937 roku. Akcja powieści rozgrywa się latem tego samego roku w Warszawie oraz na Wileńszczyźnie. Utwór posiada cechy powieści detektywistycznej, ale ze względu na wiek głównego bohatera, istotną rolę odgrywa też szkoła, do której
| ጤфаսаτа оցኙбεдеш ሁпጹ | Տጊдаβօվ улሎвроսаጯ ивр | Πалխፎθвէзክ икрոшу ωսեстևሏሳц |
|---|---|---|
| ቢкիփаφе φеኙиፏፑ ፀзвε | Яራετ ποц рсоф | Ֆոтвев ቹоρо врοτሏнаቾ |
| Շեጲючዪτը ухрудре մоպυпυኽуз | ዪивеትе ժεֆለ и | ኻуզы εልиδиቻիшቨ եклаշዊպаያ |
| ሙեхрի ιдոպепоፋօф | Ηሳ сиሪуц ምፉуми | ሰωдроχիτи сресυхеճ |
Szatan, miłość, historia. Jedna z największych powieści świata w klasycznym tłumaczeniu. Tej powieści Bułhakow poświęcił 12 lat życia. Zaczął ją pisać w 1928 r. ale po dwóch latach spalił rękopisy, uznając, że nie ma przed nim – jako pisarzem – przyszłości w Związku Sowieckim. Powrócił do pisania w 1931 r. Kończył książkę w strachu przed aresztowaniem, bo napisana przez niego na 60. urodziny Stalina roku sztuka „Batumi” nie spodobała się jubilatowi. Gniew dyktatora sprawił, że pisarz się rozchorował i przestał wychodzić z domu. Jego ostatnie dni opisała żona Jelena. Jej zapiski, po raz pierwszy publikowane w Polsce, dodajemy do tego wydania „Mistrza i Małgorzaty”.Powieść ukazała się niemal 30 lat po śmierci pisarza – w okrojonej przez cenzurę formie – i stała się sensacją. Pierwsze polskie wydanie zniknęło z księgarń w ciągu jednego dnia. W obecnej, pełnej edycji zaznaczono miejsca w których ingerowała władza. „Mistrz i Małgorzata” należy do kanonu powieści XX wieku. Trudno sobie bez niej wyobrazić współczesną kulturę. Zaś fraza „rękopisy nie płoną” weszła do języka potocznego – dziś wiemy, że słowo potrafi być nieśmiertelne, a wybitna twórczość przetrwa największe kataklizmy.
Jednak to była jedna z najlepszych adaptacji w historii. W 2005 r. na rosyjskich span odbył się pokaz nowej wersji powieści «Mistrz i Małgorzata». Mimo że wielu krytyków negatywnie nastawionych do tej ekranizacji, w tej chwili jest najbardziej dokładne. Przyczyniło się do tego, że projekt składał się z 10 odcinków. Diabeł w Mistrzu i Małgorzacie jest pozbawiony cech zła. Jest ludzki. „Wiecznie pragnąc złą, wiecznie dobro czyni”. Woland nie robi nic złego, a wręcz przeciwnie-pomaga demaskować ów zło i niszczy je. Nie jest też buntownikiem, ale ściśle wykonuje wolę wyższych sił Dobra. Martwi się o kondycję ludzkości i stara się dać im szatana jest bardzo różnorodna, co było niezbędne Bułhakowowi do wielu różnych sytuacji-stąd sięganie do różnych tradycji przy doborze tych postaci. Ich zadania nie są niszczycielskie, a każdy z nich ma jakby swój zakres obowiązków.Woland i jego świta w „Mistrzu i Małgorzacie”. Wyjątkowość powieści „Mistrz i Małgorzata” polega jednak na tym, że szatan wcale nie przybywa do Moskwy w celu czynienia zła, wręcz przeciwnie, przynosi jej mieszkańcom wiele dobrego, choć oni nie potrafią tego dostrzec. Demaskuje nieuczciwych obywateli, wyznacza im karę, ale
